تاثير فعاليت ورزشي بر پرخاشگري دانش آموزان با ناتواني هوشي

The Effect of Exercise on Aggression in Students with Intellectual Disability

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير فعاليت ورزشي بر پرخاشگري دانش آموزان با ناتواني هوشي انجام شد. روش بررسي: روش پژوهش، آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعهٔ آماري اين پژوهش همهٔ دانش آموزان با ناتواني هوشي شهر سدهٔ استان فارس در سال تحصيلي 92-91 بودند كه از بين آن ها نمونه اي به حجم 26 نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند؛ به طوري كه هر گروه 13 نفر بود. از هر دو گروه پيش آزمون به عمل آمد و گروه آزمايش فعاليت ورزشي در 24 جلسه دريافت كردند. در حالي كه به گروه كنترل اين مداخله ارائه نشد و در پايان براي هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. براي سنجش پرخاشگري از پرسشنامهٔ پرخاشگري قزل سفلو (1388) استفاده شد. يافته ها: تحليل داده ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس نشان داد كه ميانگين نمرات پرخاشگري و خرده مقياس هاي آن (پرخاشگري كلامي به خود، پرخاشگري غيركلامي به خود و پرخاشگري كلامي به غير خود) در گروه آزمايش به طور معنا داري كاهش يافته است (0٫001>p). نتيجه گيري: يافته ها بيانگر تاثير فعاليت ورزشي بر پرخاشگري دانش آموزان با ناتواني هوشي بود. بنابراين پيشنهاد مي شود با طراحي و اجراي فعاليت ورزشي جهت بهبود پرخاشگري دانش آموزان با ناتواني هوشي اقدام شود

Objectives: The purpose of the present study was to investigate the effect of exercise on aggression in students with intellectual disability. Methods & Matreials: An experimental study of pretestposttest design was conducted with a control group. The statistical population included all students with intellectual disability in the ‘Sedeh’ City of Fars province during the academic year 2012-2013. Through convenience sampling 26 students with intellectual disability were selected. They were then randomly assigned to the experimental and control groups, such that each group consisted of 13 students. Both groups were assessed at pre-test. The experimental group received 24 sessions of exercise while the control group did not. Upon completion of the sessions the post-test was administered to both groups. The ‘Ghezelsofloo Aggression Questionnaire’ (2009) was used to assess aggression. The data were analyzed by ANCOVA. Results: The mean scores of aggression and its subscales (verbal aggression to self, nonverbal aggression to self, verbal aggression to another) significantly decreased in the experimental group (p<0.001). Conclusions: Exercise had a significant effect on aggression in intellectually disabled students. Therefore, to improve aggression in these students, we recommend designing and implementing exercise programs for them.