بررسي و مقايسهٔ تاثير پسنورد شنيداري تغيير يافته بر بسامد وقوع لكنت افراد داراي لكنت

Effects of Altered Auditory Feedback on Stuttering Frequency of People Who Stutter

هدف: پژوهش حاضر به بررسي و مقايسهٔ شرايط مختلف پسنورد شنيداري تغيير يافته شامل پسنورد شنيداري تاخير يافته و پسنورد تغيير يافتهٔ فركانسي بر بسامد لكنت به صورت درصد هجاي لكنت شده (SS%) در گفتار تك نفرهٔ افراد داراي لكنت مي پردازد. روش بررسي: در پژوهش حاضر 22 فرد داراي لكنت در محدودهٔ سني 44-17 سال شركت كردند. هر كدام 14 نمونهٔ گفتار تك نفره و در مجموع 308 نمونهٔ گفتاري تحت شرايط شش گانهٔ پسنورد شنيداري تغيير يافته و يك حالت كنترل توليد نمودند. پژوهش در طي دو جلسه و با استفاده از نرم افزار Fluency Coach انجام گرفت. يافته ها: پسنورد شنيداري تغيير يافته به طور متوسط لكنت را به ميزان 54 درصد و 52 درصد در جلسهٔ اول و دوم كاهش داد. تمامي 6 شرط پسنورد شنيداري تغيير يافته به طور متوسط بسامد لكنت را در مقايسه با حالت كنترل كاهش دادند؛ ولي اين كاهش فقط در شرايط تاخير 65 ميلي ثانيه (0٫001=P)، تاخير 75 ميلي ثانيه (0٫001>P)، تاخير 65 ميلي ثانيه با كاهش فركانسي نيم اكتاو (0٫012=P) و تاخير 75 ميلي ثانيه با افزايش فركانسي نيم اكتاو (0٫014=P) داراي تفاوت معنادار با حالت كنترل بود. پاسخ آزمودني ها به ارائهٔ پسنورد شنيداري تغيير يافته يكسان نبود و در دو جلسه ثبات نداشت. نتيجه گيري: پسنورد شنيداري تغيير يافته، بسامد لكنت را در گفتار تك نفره كاهش مي دهد ولي همهٔ تركيبات ممكن باعث كاهش معنادار لكنت نمي شود. ميزان بهره وري افراد داراي لكنت از پسنورد شنيداري تغيير يافته متفاوت است.

Objective: The aim of the present research was to investigate and compare the effects of different altered auditory feedback conditions including delayed auditory feedback (DAF) and frequency altered feedback (FAF) on stuttering frequency by means of percentage of syllables stuttered (SS%) in persons who stuttered during monologue speech production. Methods & Material: Twenty-two 17-44 year-old persons who stuttered participated in this study. Each one produced 14 monologue speech samples. On the whole, a total of 308 samples under 6 different altered auditory feedback conditions and a control one were produced. The research was done in 2 sessions using the Fluency Coach Software. Results: On average, the altered auditory feedback decreased stuttering by 54% and 52% in session one and two, respectively. All 6 altered auditory feedback conditions reduced stuttering frequency in comparison with the control condition. However, this reduction was only significant in 65 ms delay (p=0.001), 75 ms delay (p<0.001), 65 ms delay minus 0.5 octave (p=0.012) and 75 ms delay plus 0.5 octave (p=0.014). The participants’ responses to altered auditory feedback were not equal and varied in the two sessions. Conclusion: Altered auditory feedback reduces stuttering frequency in monologue speech production, but not all combinations have a significant effect on reducing stuttering. The rate of utilization of this method varies across different persons.