تدوين و ارزيابي اثربخشي برنامهٔ شناختي رفتاري بر پذيرش تصوير بدني كودكان سرطاني

Developing and Assessing the Effectiveness of Cognitive-Behavioral Programs on Body Image in Children with Cancer

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي برنامهٔ آموزشي مبتني بر روش شناختي رفتاري بر تصوير بدني كودكان سرطاني است. روش بررسي: روش تحقيق اين مطالعه شبه آزمايشي با ساختار يك گروه آزمايش با پيش آزمون و پس آزمون بود. نمونهٔ آماري پژوهش 7 نفر از كودكان 10 تا 15 ساله اي بودند كه در بيمارستان فوق تخصصي كودكان مفيد و بيمارستان شهداي شهر تهران بستري بودند. نمونه گيري به صورت در دسترس انجام شد. ابزار استفاده شده در اين پژوهش، پرسشنامهٔ نگراني دربارهٔ تصوير بدني بود. در اين پژوهش جهت تجزيه و تحليل داده هاي به دست آمده، از روش t وابسته استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه مقدار t معنادار نبوده؛ لذا مي توان نتيجه گرفت كه برنامه هاي آموزشي مبتني بر روش شناختي رفتاري بر پذيرش تصوير بدني در كودكان سرطاني تاثير ندارد. نتيجه گيري: در اين پژوهش به تاثير برنامه هاي مبتني بر روش شناختي رفتاري بر پذيرش تصوير بدني پرداخته شد؛ اما پژوهش حاضر نشان داد برنامه هاي مبتني بر روش شناختي رفتاري بر پذيرش تصوير بدني كودكان سرطاني تاثير نداشت و به نظر مي رسد اين ناهمسويي به خاطر محدوديت هايي است كه در حين اجرا وجود داشته است. همچنين نمره هاي خام نشان دادند كه اين روش بر تعدادي از كودكان اثر داشته كه ممكن است اين تفاوت اثر به خاطر شرايط خانوادگي، اجتماعي و مولفه هاي ديگر بوده باشد.

Objective: We aimed to determine the effectiveness of cognitive-behavioral educational programs for body image in children with cancer. Methods & Materials: A Quasi-Experimental study of pretest-posttest design was conducted. The statistical sample consisted of seven 10-15 year-old children hospitalized in Mofid Children's Hospital and Tehran's Shohada Hospital. Convenience sampling was used to select the subjects. The Body Image Concern Inventory (BICI) was used to collect data. Dependent t-test was used to analyze data. Results: In our study the ‘t’ value was not significant. Hence, we concluded that cognitive-behavioral educational programs for body image were not effective in children with cancer. Conclusion: In this study we investigated the effect of educational cognitive-behavioral programs for body image. However, our data indicated that educational cognitivebehavioral programs for body image were not effective in children with cancer. It seems that our results were due to limitations and problems at the time of implementation of the study. Moreover, the raw data indicated that this method was effective on some children. Probably, this discrepancy resulted from social and familial circumstances and other issues.