تاثير آموزش مهارت هاي اجتماعي بر حرمت خود و خودپنداشت دانش آموزان نارساخوان

Effect of Social Skills Training on Self-Esteem and Self- Concept in Dyslexic Students

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي بر حرمت خود و خودپنداشت دانش آموزان نارساخوان انجام شده است. روش بررسي: جامعهٔ آماري پژوهش شامل تمامي دانش آموزان نارساخوان پايهٔ سوم و چهارم ابتدايي شهر رشت بود كه از اين ميان 24 نفر با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور مساوي در دو گروه آزمايش و كنترل جاي دهي شدند. مطالعهٔ حاضر، آزمايشي از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. براي جمع آوري داده ها از آزمون نارساخواني كرمي نوري و مرادي (1387)، مقياس هوشي وكسلر كودكان (1974)، مقياس حرمت خود كوپر اسميت (1967) و آزمون خودپنداشت بك (1987) استفاده شد. برنامهٔ آموزش مهارت هاي اجتماعي در طول هشت جلسه به مدت دو ماه بر روي گروه آزمايش اجرا شد. يافته ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه آموزش مهارت هاي اجتماعي بر بهبود تمام مولفه هاي حرمت خود و تمام مولفه هاي خودپنداشت به جز مولفهٔ اخلاقي دانش آموزان نارساخوان به طور معناداري موثر بوده است (0٫001>p). نتيجه گيري: اين نتايج، كاربردهاي باليني مستقيم و ضمني مهمي در زمينهٔ پيشگيري و بهبود حرمت خود و خودپنداشت دانش آموزان نارساخوان دارد.

Objective: The purpose of the present research was to examine the effectiveness of social skills training on selfesteem and self-concept in dyslexic students. Methods & Materials: The statistical population consisted of all dyslexic students in 3rd and 4th grade in Rasht, from among which a sample of 24 students were selected through convenience sampling. They were then equally assigned to two (control and experiment) groups. This was a quasiexperimental study with a pre-test/post-test design and control group. To collect data, ‘Karami-Nouri & Moradi’s dyslexia scale (2008), Wechsler Intelligence Scale for Children (1974), Cooper-Smith’s self-concept scale (1967) and Beck’s selfesteem scale (1987) were used. The social skills training program was conducted for the experimental group in eight sessions in a period of two months. Results: Analysis of covariance showed that social skills training significantly affected all the dimensions of selfesteem and all the dimensions of self-concept (P<0.001), expect for the moral component. Conclusion: These results have clinical implications for the prevention and improvement of self-esteem and self-concept among dyslexic students.