رابطه معني داري زندگي، خوشبيني و تاب آوري با رضايت شغلي در معلمان شهر لامرد

هدف از اين پژوهش بررسي رابطه معني داري زندگي، خوشبيني و تاب آوري با رضايت شغلي در معلمان شهر لامرد بود. نمونه اين پژوهش شامل 263 نفر بودند كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي گرد آوري داده ها از مقياس معناي زندگي استگر، فريزر، اويشي و كالر (2006)، نسخه تجديد نظر شده آزمون جهت گيري زندگي شيير، كارور و بريج (1994)، پرسشنامه تاب آوري كونور و ديويدسون (2003) و پرسشنامه رضايت شغلي اسپكتور استفاده شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. نتايج تحليل داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيري نشان داد كه اين سه متغير پيش بين (معني داري زندگي، خوشبيني و تاب آوري) حدود 3 درصد از واريانس متغير ملاك (رضايت شغلي) را تبيين مي كنند. بين معناداري زندگي و رضايت شغلي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد ولي بين خوشبيني و رضايت شغلي و تاب آوري و رضايت شغلي رابطه معناداري وجود ندارد.