آموزش حقوق شهروندي از نظر علوم اجتماعي

تربيت نيروي ماهر و متحصص در حوزه هاي متعدد، يكي از مهمترين كار كردهاي دانشگاهها است و بهره گيري صحيح از تخصص ها و نيروي انساني كارآمد جزء تجزيه ناپذير هر توسعه و پيشرفتي به شمار مي رود. به اين ترتيب مي توان گفت كه توجه به كار آمدي در برنامه آموزشي يك رشته دانشگاهي انتظار بديهي و غير قابل انكاري محسوب مي شود. مجموعه رشته هاي علوم اجتماعي هم گستره موضوعي وسيعي را شامل مي شود و هم سهم قابل توجهي از دانشجويان دانشگاه ها را به خود اختصاص داده است؛ ولي موضوع كارآمدي به ويژه در ميان فارغ التحصيلان اين رشته ها مسأله اي است كه امروزه توجه صاحبنظران را به خود جلب كرده است. نوشتار حاضر به برسي كيفيت آموزش علوم اجتماعي در معناي خاص مي پردازد و در اين راستا به برخي از عوامل تأثير گذار بر افت كيفيت آموزش اين علوم و نيز ميزان كارآمدي آن در ايران اشاره مي گردد. اين مقاله مي كوشد تا با توجه به وضعيت جاري علوم اجتماعي در ايران به پاره اي از موانع و مشكلاتي كه بر سر راه گسترش، توسعه و كارآمدي اين دانش وجود دارد و رابطه آن با رويكرد و محتواهاي آموزشي علوم اجتماعي بپردازد و از اين طريق راهكارهايي را براي خروج از وضعيت كنوني و بهبود آن پيش نهد. مجموعه راه حل هاي ارائه شده را مي توان در چند حوزه نظري، روش شناختي و ساختاري طبقه بندي كرده و در هر يك به تبيين وضعيت موجود و ارائه بدليل هايي پرداخت.