رابطه خودكارامدي سرمايه اجتماعي و تاب آوري با سلامت رواني دانشجويان

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه خودكارامدي سرمايه اجتماعي و تاب آوري با سلامت رواني دانشجويان مي باشد. اين پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقيقات كاربردي و از لحاظ اجرا جزء تحقيقات همبستگي مي باشد. در اين پژوهش جامعه آماري كليه دانشجويان دختر وپسر دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه در سال تحصيلي 94-93 مي باشند كه تعداد آنها حدود 9400 نفر است. نمونه آماري نيز با استفاده روش جدول مورگان و بصورت روش نمونه گيري تصادفي ساده تعداد 360 نفر از دانشجويان انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه خود كارآمدي عمومي، سرمايه اجتماعي، سلامت عمومي و مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون مي باشد. نتايج پژوهش نشان دادند كه بين خودكارامدي با سلامت رواني دانشجويان رابطه منفي معني داري وجود دارد. بين سرمايه اجتماعي با سلامت رواني دانشجويان رابطه منفي معني داري وجود دارد. بين تاب آوري با سلامت رواني دانشجويان رابطه منفي معني داري وجود دارد. بين دانشجويان زن و مرد از لحاظ سرمايه اجتماعي و سلامت رواني تفاوت معني داري وجود ندارد. بين دانشجويان زن و مرد از لحاظ خودكارامدي و تاب آوري تفاوت معني داري وجود دارد