تحليلي بر شيوه هاي ارزشيابي توصيفي در مدارس ابتدايي نظام آموزشي

امروزه ارزشيابي در حال خروج از ملاك هاي كمّي اندازه گيري پيشرفت و ورود به ملاك هاي كيفي اندازه گيري است. به هر روي، هر آن چه علم آموزش و پرورش غني تر مي شود لزوم توجه به ماهيت يادگيري دانش آموزان و نحوه تجلي يادگيري هاي آنان در عمل بيشتر مي شود.يكي از راه هاي كاهش مشكلات موجود در نظام ارزشيابي فعلي، جايگزين نمودن ارزشيابي توصيفي به جاي ارزشيابي سنتي است. طرح ارزشيابي توصيفي الگويي است كه با استفاده از ارزشيابي تكويني، ارزشيابي عملكردي، و دادن بازخورد توصيفي، در صدد است با هدايت روند ياددهي- يادگيري از توجه به محفوظات و انباشت ذهني دانش آموزان، به عمق و كيفيت يادگيري همه جانبه آنها توجه كند و با به كارگيري ابزارهاي متنوعي مثل پوشه كار، چك ليست، ثبت روايي مشاهده،آزمون هاي عملكردي...، توصيفي از وضعيت يادگيري آنها ارائه دهد و موجب اصلاح و بهبود و توسعه مهارتها، دانش ها و نگرش هاي دانش آموزان شود و در نهايت به پيشرفت تحصيلي آنان منجر گردد. الگوي ارزشيابي كيفي- توصيفي به عنوان نسخه كامل تر ارزشيابي مستمر، درصدد آن است تا شيوه متفاوت خود را در بدنه آموزشي مستقر نمايد. اين رويكرد جديد در ارزشيابي تحصيلي در كشور ما با تقاضاي اجتماعي زيادي روبرو گشته است.