بررسي موانع ارتباطي سازماني ميان مديران و معلمان

هدف اصلي اين پژوهش بررسي موانع ارتباطي سازماني ميان مديران و معلمان از ديدگاه مديران دوره هاي ابتدايي ،راهنمايي و متوسطه شهر نيشابورمي باشد. اهميت ارتباطات در مدارس و بخصوص رابطه مديران و معلمان به عنوان اعضاي اصلي سازمان مدرسه و تاثيرات شگرفي كه ارتباطات مؤثر ميان اين دو گروه در تحقق اهداف سازماني دارد، محقق را بر آن داشت تا با اين پژوهش به آگاهي از موانع ارتباطي سازماني ميان مديران و معلمان در مدارس سه دوره تحصيلي بپردازد.اين پژوهش توصيفي-پيمايشي است.حجم نمونه شامل 47نفر از مديران شهر نيشابور مي شود كه به طور تصادفي انتخاب و به پرسشنامه ، آگاهي از موانع ارتباطي سازماني شانزده گانه(1- تفاوت موقعيت و مقام،2- عدم تمايل به برقراري ارتباط،3- شرايط نامناسب محيط ارتباطي ، 4- حجم زياد وظايف و مسئوليت هاي مدير ، 5-كم سابقه بودن مدير،6- حجم زياد گروه معلمان،7- آشنا نبودن مدير با اصول تخصصي مديريت،8- ارزشيابي معلمان توسط مدير ، 9- ابهام در وظايف،10- برنامه ريزي نكردن مدير براي ارتباطات،11- عدم تاكيد بر حل مشكلات ،12- شيوه نامناسب ارتباطي مدير،13- نبودن اعتماد، 14-تحريف اطلاعات،15- حفظ مقام و موقعيت مدير و 16-گوش ندادن مدير) پاسخ داده اند.پايايي پرسشنامه 85/0 با استفاده از روش آلفاي كرونباخ بدست آمده است.روش آماري ، آمار توصيفي وآمار استنباطي( آزمون تك نمونه اي و دو نمونه اي كالموگراف – اسميرينف ) مي باشد.نتايج نشان مي دهد، از شانزده عامل مورد بررسي، مديران ده عامل(2،4،7،10،11،12،13،14،15،16) را درحد متوسط به بالا مانع ارتباطي سازماني مي دانند.