بررسي عوامل اجتماعي موثر بر ازخود بيگانگي اجتماعي در ميان دانشجويان (نمونه موردمطالعه: دانشگاه آزاد اسلامي واحد پارس آباد)

واژه ي بيگانگي كه ريموند ويليامز آن را از دشوارترين واژگان فرهنگ لغت مي داند و به عنوان يكي از مفاهيم اصلي و عمده ي جامعه شناسي، روان شناسي و روان شناسي اجتماعي مطرح گرديده، به طور گسترده اي در علوم انساني براي تبييني از اشكال و انواع كنشها و واكنشها نسبت به جريانات، واقعيتهاي پيراموني، فشارهاي رواني و تحميلات اجتماعي به كار مي رود و با زندگي اجتماعي امروز سخت عجين است. با توجه به اهميت موضوع در اين پژوهش با استفاده از روش ميداني،تكنيك پيمايش و ابزار تحقيق پرسشنامه به دنبال پاسخ به اين سؤال اصلي هستيم كه عوامل اجتماعي مؤثر بر ازخودبيگانگي دانشجويان كدامند؟جامعه آماري پژوهش حاضر دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهر پارس آباد مي باشد كه تعداد 382 نفر آنان به عنوان حجم نمونه مورد بررسي قرار گرفته است.در جهت پاسخگويي به سؤال اصلي اين پژوهش به بررسي و تحليل رابطه متغيرهايي چون اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي، انسجام اجتماعي، دينداري و پايگاه اقتصادي - اجتماعي به عنوان متغيرهاي مستقل و رابطه آن با ميزان ازخودبيگانگي دانشجويان به عنوان متغير وابسته پرداخته شد. نتايج تحقيق حاكي از ان است كه بين تمامي متغيرهاي مستقل با متغير وابسته رابطه ي مستقيم و معناداري وجود دارد. شدت رابطه در تمامي اين متغيرها متوسط مي باشد.