اثر بخشي در مان فعال سازي رفتاري كوتاه مدت بر كاهش علايم و افزايش كيفيت زندگي بيماران افسرده اساسي

Effectiveness of Brief Behavioral Activation Treatment in Reducing Depression Symptoms and Improving Quality of Life in Patients with Major Depression

زمينه: افسردگي يكي از شايع ترين اختلالات رواني مي باشد، روش هاي متنوعي جهت درمان آن وجود دارد. اين مطالعه با هدف بررسي اثر بخشي درمان فعال سازي رفتاري كوتاه مدت بر كاهش علايم و افزايش كيفيت زندگي بيماران مبتلاء به اختلال افسردگي اساسي انجام شده است. روش: در يك طرح آزمايشي با پيش آزمون- پس آزمون توام با گروه كنترل، و با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس، 22 آزمودني زن، كه براساس ملاك هاي DSM-IV-TR توسط روانپزشك افسرده اساسي تشخيص داده شدند به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند؛ گروه آزمايش درمان فعال سازي رفتاري دريافت كردند وگروه كنترل در ليست انتظار قرارگرفتند. هر دوگروه مقياسهاي (BDI-II)، (HRSD) و (WHOQOL-BREF) قبل و بعد از مداخله و در مرحله پيگيري (سه ماه پس از دريافت مداخله) را پر كردند. نتايج با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل كوواريانس چند متغيره، آزمون تعقيبي توكي و آزمون Tوابسته تحليل شد. يافته ها: درمان تغييرات معنادار و قابل توجهي در كاهش علايم افسردگي و افزايش كيفيت زندگي بيماران ايجاد كرد. يافته ها مويد اثر بخشي درمان فعال سازي رفتاري كوتاه مدت بر كاهش علايم و افزايش كيفيت زندگي بيمارن افسرده بودند. و پايداري درمان در مرحله پيگيري نيز تاييد شد. نتيجه گيري:درمان فعال سازي رفتاري كوتاه مدت در كاهش علايم افسردگي اساسي اثر بخش بود، كه در چارچوب ديدگاه هاي رفتاري موج سوم قابل تفسير مي باشد لذا به عنوان يك روش درمان موثر براي اختلال افسردگي اساسي توصيه مي شود.

Depression is one of the most common psychological disorders for which numerous treatment methods have been developed. The aim of the present study was to examine effect of brief behavioral activation treatment on reducing depression symptoms and improving quality of life in patients with depression. The study used a semi-experimental design with pretest and posttest and a control group. Convenient sampling was used in selecting 22 female patients who were diagnosed with major depression by a psychiatrist. The diagnosis was given using DSM-IV-TR. The 22 subjects were divided into an experimental and a control group، and the experimental group received a behavioral activation treatment. Both groups completed BDI-II، HRSD، and WHOQOL-BREF in the pretest، posttest and follow-up phases (the follow-up was three months after the intervention). The results were analyzed using single-variable covariance analysis and t-test. Results indicated that the treatment effected considerable and significant changes in depression symptoms and quality of life of the subjects، both in short-term and after a period of three months. The study suggests that a brief behavioral activation treatment is effective in reducing depression symptoms، a finding which is consistent with findings of the third wave of cognitivebehavioral therapies. The treatment is therefore recommended as an effective method for treating major depression.