بررسي تطبيقي معيارهاي قابليت پياده مداري در سطح محلات شهري (مطالعه موردي: محلات جديد و قديمي شهر رشت)

A comparative study of walking capability’s level in the of urban neighborhoods.(A case study: criteriaof old and new neighborhoods in the city of Rasht)

حضور حركت پياده در فضاهاي محله اي و افزايش قابليت پياده مداري محلات، افزايش امنيت، ايمني و روابط اجتماعي، دسترسي ها، هويت محله اي، حس تعلق محله، كيفيت محله و كاهش مشكلات زيست محيطي نظير آلودگي هوا و صوتي و ... را در پي خواهد داشت. مقاله حاضر در محدوده محلات جديد و قديمي شهر رشت واقع در استان گيلان در راستاي پاسخ گويي به اين سوال كه قابليت پياده مداري در سطح محلات مورد مطالعه چگونه است؟ انجام گرفته است. روش تحقيق، به لحاظ هدف كاربردي، به لحاظ ماهيت توصيفي – تحليلي و روش جمع آوري اطلاعات، روش كتابخانه اي و ميداني مي باشد. بدين منظور ابتدا وضعيت شاخص هاي پياده مداري در محلات جديد و قديمي بررسي و با ضوابط استاندارد هر كدام مورد مقايسه قرار گرفت و سپس راهبرد بهينه در راستاي بهبود وضعيت پياده مداري محلات جديد و قديمي ارائه گرديد. جامعه آماري در اين تحقيق ساكنان تعداد 5 محله جديد و 5 محله قديمي است، اين محلات داراي 124382 هزار نفر جمعيت مي باشد، كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 366 نفر از ساكنان اين محلات به عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين راستا با توجه به نزديك بودن تعداد جمعيت محلات جديد(61722 نفر) و محلات قديمي(62660 نفر)، تعداد 183 پرسش نامه در محلات جديد و تعداد 183 پرسش نامه در محلات قديمي تكميل گرديد و براي درك شكاف شاخص هاي مورد مطالعه از نظر ساكنان بين محلات جديد و قديمي، با توجه به ماهيت فاصله اي داده ها، از آزمون t مستقل استفاده شده است. نتايج ارزيابي ها در سطح هر يك از محلات جديد مورد مطالعه نشان مي دهد كه اكثر شاخص هاي پياده مداري داراي وضعيت مناسبي نمي باشد و فاصله زيادي با ضوابط استاندارد آن دارند، به جز عرض پياده رو، جنس كف پياده رو، دسترسي به حمل و نقل و مراكز آموزشي كه فقط در محلات بلوار گيلان، كاكتوس و چمران مناسب مي باشد و در سطح هر يك ازمحلات قديمي مورد مطالعه نيز اكثر شاخص هاي پياده مداري داراي وضعيت مناسبي نمي باشد و فاصله زيادي با ضوابط استاندارد آن دارند، به جز اختلاط كاربري ها، تراكم جمعيت مناطق مسكوني، دسترسي به حمل و نقل و مراكز تجاري كه فقط در محلات باقرآباد، دباغيان و پاسكياب مناسب مي باشد. نتايج حاصل از آزمون T نشان مي دهد كه در بسياري از مولفه ها در بين دو جامعه (پاسخ دهندگان) تفاوت معناداري وجود دارد. در مجموع مي توان گفت كه محلات جديد در بيش تر موارد نسبت به محلات قديمي طبق مطالعات ميداني و همچنين از نظر پاسخ دهندگان داراي شرايط بهتري از نظر قابليت پياده مداري مي باشند.

Walking and enhancing walkability in the neighborhood areas may lead to increase security and social relations، accesses، neighborhood identity، the sense of community، neighborhood quality and to reduce environmental quality such as noise and air pollution.This study was to answer the question thathow the walking capability is in the city of Rasht in Guilan. In terms of practical goal، descriptive_ analytical essence، and data collection the current study is on the basis of library research and field work.For this purpose، first walking capability indicators of old and new communities were investigated. Each was compared by standard rules then optimal strategies to improve the walkability of aforementioned areas were presented. Residents of 5 new and 5 old neighborhoods that have a population of 124382 thousands were selected as a statistical society. By using Cochran formula a sample of 366 residents out of population were reselected. In this regard، because of the proximity of the number of new (61722 people) and old communities (62660 people)، 183 questionnaires in new and 183 questionnaire in old neighborhoods were completed. In order to understand the gap between studied indices of residents of new and old neighborhoods، due to the nature of interval data، an independent T-Test was used. T-Test results determine that in many of the components between the two communities (respondents) there is a significant difference. In general it can be claimed that according to the field studies، as well as respondents new neighborhood in most cases than the old ones have better conditions in terms of walking capability.