تصوير: «حبسيه اي براي زن» (تصوير زنان حرم به مثابه بازتوليد گفتمان مردسالار در عهد ناصري)

(A prison poem (Habsieh) for Woman (The portrait of Harem women as a reproduction of patriarchal discourse in the Naser al-Din Shah period

چكيده: سوژه زنانه (زنان حرم در عهد ناصري)، در تصوير، نه تنها در برابر گفتمان مردسالار از خود مقاومتي نشان نمي دهد؛ بلكه آنرا تثبيت مي نمايد. اين مهم از طريق سنجه هاي تحليلي »همانند سازي» و «حاشيه و مركز» و همينطور سوژه هاي زن، زن شي ء، ديگري و بالاخره شاه، نحوه درونه گيري قدرت در تصاوير را آشكار مي سازد. اين همه در سطح تصوير رخ مي دهند و با تحليل تصوير در بافت فرهنگ بصري، سواي اسناد زباني آن دوران ميسر مي شوند. در نتيجه تصوير چنان حبسگاهي است كه حبس هويت زن و بسط اقتدار مردسالار يا الگوي دوگاني زن (منفعل) / مرد (فعال) از طريق آن بازنمايانده مي شود. كليدواژگان:

The female subject (Harem women during Naser al-Din Shah Period), in the picture, not only does not resist patriarchal discourse, but establishes it. Through analytical measures of ‘replication’ and ‘margin and center’, and also considering woman subjects, the other, and eventually shah, the power relations are revealed in portraits. All this occurs at the surface of the portrait, and analyzing the picture in the context of the visual culture, one can grasp what there are beyond of the linguistic documentation of that era. As a result, picture is such a prison in which the imprisonment of woman's identity and the expansion of patriarchal authority or the pattern of (passive) woman / (active) man is represented