شناسايي نقش سرمايه اجتماعي (بعد ساختاري) بر تشخيص فرصت كارآفرينان (مطالعه موردي صنعت نساجي استان تهران)

كارآفرينان از طريق ارتباطات بين فردي خود اطلاعات راجع به فرصت هاي كارآفرينانه را بدست مي آورند الگوي كلي ارتباطات ميان فردي سرمايه اجتماعي (بعد ساختاري) كارآفرينان محسوب مي شود كه مي‌تواند به افراد براي بدست آوردن انواع منابع اجتماعي كمك كند. از سويي ديگر فرصت ممكن است شانس ديدن نياز (يا علاقه، يا خواست) در بازار براي ارائه ارزش بالاتر از طريق تركيب خلاق منابع باشد، در بين تمام اين عوامل، سرمايه اجتماعي به علت توجيه و نفوذ قوي آن مورد توجه بسياري از دانشمندان قرار گرفته است، جايگاه خاص بعد ساختاري سرمايه اجتماعي كارآفرين در درون شبكه اجتماعي مي تواند تاثير زيادي در تشخيص و بهره برداري فرصت هاي كارآفريني داشته باشد. از اين رو هدف اين مقاله شناسايي نقش شناسايي نقش سرمايه هاي اجتماعي (بعد ساختاري) بر تشخيص فرصت كارآفرينان صنعت پوشاك است. روش تحقيق اين پژوهش از نوع كاربردي و بصورت آميخته اكتشافي مي باشد، بخش كيفي تحقيق از طريق مصاحبه با شش نفر از خبرگان (صاحب نظران و اساتيد دانشكده كارآفريني، كارآفرينان صنعت پوشاك ( نساجي) و سرمايه گذاران، مسئولين دستندركار) انجام شده است و جامعه آماري تحقيق حاضر 75 نفر از كارآفرينان صنعت پوشاك (نساجي) و سرمايه گذاران، مسئولين دستندركار مي باشند كه بخش كمي با استفاده از پرسشنامه انجام شده است. يافته ها نشان مي دهد، سرمايه اجتماعي بر تشخيص فرصت كارآفرينان نقش دارد، سرمايه اجتماعي(بعد ساختاري) بر تشخيص فرصت كارآفرينان نقش دارد، همچنين شكل و تركيب شبكه بر تشخيص فرصت كارآفرينان نقش دارد.