توالي هاي تبادل اطلاعات در مكالمات افراد ناآشنا (با تكيه بر تحليل مكالمه مشاركين كردزبان)

(The Information Exchange Sequences in Unacquainted Participants’ First Conversations (A Case Study of Kurdish Speakers

اين مقاله با استفاده از مدل و چارچوب تحليل مكالمه اسونويگ (1999) به بررسي عمده ترين توالي هاي زباني در مكالمات مشاركين ناآشنا مي پردازد. در اين راستا، مكالمه هاي شش مشارك ناآشناي كُردزبان تجزيه و تحليل شده اند. مشاركين مذكور، اعضاي تازه وارد يك گروه كوهنوردي در شهرستان بانه هستند كه قصد داشته اند در هنگام مكالمه، اطلاعات شخصي يا اجتماعي مخاطب خود را استخراج كنند و يا اطلاعاتي در اختيار او قرار دهند. يافته هاي اين تحقيق حاكي از وجود دست كم دو نوع توالي قابل تمايز در مكالمات افراد ناآشنا است: توالي مستقيم و توالي غير مستقيم. توالي هاي مستقيم از سه نوبت اصلي تشكيل شده اند: درخواست فرد آغازكننده توالي با استفاده از پرسش مستقيم؛ پاسخ مخاطب به اين پرسش و واكنش فرد آغازكننده توالي به اين پاسخ. توالي هاي غير مستقيم، از نوبت هايي فرعي تشكيل شده اند كه شكافي موقت در مسير موضوع مكالمه ايجاد كرده اند. اين نوبت هاي فرعي -موسوم به توالي هاي جانبي- توسط مشاركين مكالمه و به منظور ارزيابي، اصلاح يا نمايش اطلاعات پيش زمينه اي مرتبط با موضوع جاري، وارد فرايند مكالمه شده اند.

Following Svennevig’s (1999) model and framework in conversation analysis, this paper aims at examining the most common conversational sequences applied by unacquainted participants. To achieve this purpose, recorded conversations between six unacquainted Kurdish speakers are analyzed. The aforementioned speakers, are newcomers of a mountain climbing club in Bane County who have tried to elicit their interlocutors’ personal and social information or represent their own information while communicating. According to the results, at least two different types of conversational sequences can be recognized in these conversations: direct type and indirect type. The direct type consists of at least three turns: the first speaker’s question, the addressee’s response to this question and the first speaker’s reaction to this response. The indirect type consists of a set of temporary breaks in the conversation process. These temporary breaks -called side sequences- are provided by the participants to examine, repair or display their background knowledge about the ongoing topic.