كليدواژه :
شعر معاصر , ترانه , ادبيات عامه , روايت , ادبيات غنايي
چكيده فارسي :
ترانه كلامي آهنگين و مخيل با درون مايه اي عاطفي است كه به زبان ساده و عمومي سروده مي شود و قابليت زيادي براي همراهي با موسيقي دارد. ترانه ها جزئي از ادبيات عامه شمرده مي شوند و به علت اينكه ظرفيت زيادي براي طرح مسائل گوناگون دارند، امروزه در نقش يك رسانه ي عمومي ظاهر شده اند و كاركردهاي متنوعي از جمله اطلاع رساني، آموزش و تبليغات پيدا كرده اند.
به رغم اهميت ترانه ها در دوره ي معاصر و فراگير شدن آن، اين ژانر فرهنگي _ اجتماعي كمتر مورد توجه پژوهشگران ادبي قرار گرفته است و در آثار انتشار يافته نيز بيشتر ترانه ها صرفاً گردآوري شده اند . اين مقاله بر آن است تا پس از مرور تاريخچه ي ترانه سرايي در ايران، خصوصيات زباني، ادبي و روايي ترانه هاي فارسي را در سه دهه ي اخير بررسي نمايد، اهداف ترانه سرايي را توضيح دهد و گونه هاي آن را معرفي نمايد و مهمترين ترانه سرايان اين دوره را باز شناساند. يافته ها نشان مي دهد كه سادگي بيان، زبان عاميانه، سادگي تصاوير شعري، كاربرد اندك آرايه هاي ادبي، ريتميك بودن، احساسي بودن، لحن صميمي و روايي بودن از مهمترين خصوصيات ترانه هاي اين دوره است.
چكيده لاتين :
Song is rhythmic words and the extension of emotional themes which is composed in a simple and general language highly capable of accompanying the music. Song is considered as part of the public literature and since it has the capacity to bring up various issues, today it has found the role of a public media, performing different functions such as providing information, training and publicity. Despite the importance of songs in the contemporary period and its comprehensiveness, this social-cultural genre has less been considered by the literary researchers; moreover, songs have mostly been collected in the published works.
After reviewing the history of songwriting in Iran, the article attempts to investigate the verbal, literary, and narrative particulars of the Persian songs in the last 3 decades, describe the objectives of the songwriting, and introduce its varieties. It also re-introduces the most important songwriters of this era.
Findings show that the main characteristics of the songs in this era are: simplicity of expression, use of public language, simplicity of poetic images, low application of literary array, being rhythmic and emotional, intimate tone and bearing narrative form.
