فراروي از تقابل هاي دوگانه در ديوان حافظ

Exceeding Binary Opposition in Divan of Hafiz

تقابل هاي معنايي از عناصر برجسته ي معناشناختي (semantic elements) ساختارباوران است كه به بررسي تثبيت قطب هاي دوگانه در آثار ادبي مي پردازد، اما فراروي از تقابل هاي دوگانه برخورد متفاوتي با زبان در حوزه ي تقابل هاي معنايي است، بدين معنا كه گاه در درون شبكه ي گسترده و نظام مند تقابلي با مفاهيمي روبه رو مي شويم كه به دليل فراروي از حوزه ها و زمينه هاي تقابل ساز و طرح چشم اندازها و افق هاي جديد (new horizon) كلامي و معرفت شناختي رويكردي ساختارشكنانه نسبت به تقابل هاي دوگانه دارند. در بررسي ساختاري ديوان حافظ شبكه ي سازمان يافته و منسجم تقابل هاي معنايي به خوبي مشهود است، اما در افق هاي معنايي خاص انديشه و ذهن شاعر، با دست يابي به ديدگاهي فراتر از تقابل هاي متعارف (normal oppositions) و عناصر شكل دهنده به آنها مبنا (base) و معناي (semantic)تقابلها درهم مي ريزد و اين شكست به دلايل متعددي در ساخت زبان صورت مي پذيرد كه اين پژوهش به بررسي علل و عوامل آن مي پردازد. هدف از اين پژوهش بررسي تاثير اين پديده ي معنايي در بيان بهتر مفاهيم انتزاعي است كه به روش كتابخانه اي و مطالعه ي كتاب ها و مقالات الكترونيكي انجام شده است.

Binary Opposition is among the linguists' paramount semantic elements which studies binary opposition consolidation in literary works; however, exceeding binary opposition is a distinctive deal with language in binary opposition field. That is, we occasionally encounter some conceptions in the vast, systematic opposition system which take a deconstructionist approach toward binary oppositions because they exceed verbal and epistemological opposition fields, novel perspectives and horizons. The structuralist study of Divan of Hafiz demonstrates an organized, coherent system of binary oppositions; however, in special semantic horizons, the poet's thought and mind violate the base and meaning of oppositions by achieving an approach beyond normal oppositions and their fundamental constituent elements. This violation takes place due to different reasons which will be studied in this paper