كليدواژه :
اخوان , زندگي , شاملو , شهادت , فروغ , مرگ
چكيده فارسي :
مرگ و زندگي پيوسته دو عنصر مهم و برجسته در ديدگاه انديشمندان بوده است؛ شاعران معاصر ايران به مرگ از چش ماندازهاي گوناگون نگريسته اند. در اين ميان، سه شاعر شاخص پس از نيما، (خوان، شاملو و فروغ) اهميت ويژهاي دارند.در اين جستار به شيوه ي تحليل محتواي كيفي، انديشه و احساس سه شاعر معاصر ايراني، (اخوان، شاملو و فروغ) درباره ي مرگ و زندگي ارزيابي شد؛ به اين منظور با جستجو در ديوان اين شاعران، همه ي شعرهايي كه مضمون مرگ و زندگي در آنها يافت مي شد، واكاوي شد و سپس از اين رهگذر، مباحثي مانند تصوير زندگي، مرگ، سير تحول فكري سه شاعر، دنياي پس از مرگ و سرانجام شهادت و هراس از مرگ بررسي شد. يافتههاي پژوهش نشان داد كه تصوير نازيباي زندگي و بيزاري از مرگ و گاه هراس از آن، در آثار اخوان كم و بيش بدون تغيير نمايان است كه گاه ملايم و گاه بي تفاوت و توام با ريشخند است، اما در نگاه شاملو، زندگي با عشق زيباست و با وجود جانكاهي، چيزي كم ندارد. او زيستن در ميان نامردمان و ظلم پذيران جامعه را بدترين نوع مرگ مي داند و مرگ در راه عقيده براي او زيبا و تحسين برانگيز است؛ مرگ طبيعي را نيز به اجبار و به عنوان قانون طبيعت مي پذيرد. در نگاه فروغ، سير تحول بيشتر مشهود است. زندگي را با همه ي پوچي اش دوست دارد. در ابتدا اگر خواهان مرگ است به دليل بيزاري از زندگي است؛ اما كم كم مرگ در نگاه او زيبا ميشود و با واژه هايي روشن، شاعرانه، ترسيم مي شود.
چكيده لاتين :
Life and death have always been two important issues in scholars’ views; contemporary Iranian poets have looked at death from different perspectives. In this regard, three distinguished poets after Nima (Akhavan, Shamloo and Forough) are of paramount importance. In this research, using qualitative content analysis, three contemporary poets’ (Akhavan, Shamloo and Forough) thought and feeling about life and death were evaluated. In so doing, the themes of life and death in their poems were found and analyzed, and then in this way, issues like life, death, evolution of thought in the three poets, the world after death, and eventually martyrdom and fear of death were investigated. The findings indicated that the unpleasant image of life and hatred of death and sometimes fear of it, are more or less unchangeably present in Akhavan’s works, sometimes being mild and sometimes indifferent accompanied by sarcasm. But in Shamloo’s perspective, life with love is beautiful, and although sometimes it is unbearably painful, at the same time it is perfect and lacks nothing. To him, living in the midst of deception and oppression of society is the worst type of death and death for his belief is beautiful and impressive. He unwillingly accepts the natural death as the law of nature. Evolution is more vividly depicted in Forough’s perspective. She loves life with all its absurdity. At first, she likes death because of her weariness with life, but little by little death in her view becomes beautiful and is depicted by clear and poetic words.
