بازتاب «عواطف انساني» در اشعار فريدون مشيري

Reflection of human emotions in the poems of Fereidun Moshiri

فريدون مشيري يكي از بزرگ ترين سرايندگان پرشور اشعار عاشقانه كه بيش از پنجاه سال، عاشقانه به جهان و انسان انديشيده است. با توجه به آنكه در بررسي تاريخ ادبيات هر عصر و پيوند آن با اجتماع بايد افكار و انديشه هاي رايج در آن دوره شناسايي شود، اين مقاله مي تواند به شناخت بهتر اين شاعر و شناخت غيرمستقيم تاريخ اجتماعي و فكري ايرانيان و تاريخ ادبيات دوران معاصر ياري كند. از آنجا كه مضمون «عشق» در اشعار مشيري از جمله مضامين پربسامد است، نگارندگان كوشيده اند عواطف شاعر را در دو دسته عواطف فردي و عواطف اجتماعي، بررسي و تحليل و طبقه بندي كنند و بسامد آن را در اشعار او نشان دهند. نتيجه آنكه مشيري بيشتر از آنكه به عواطف فردي توجه داشته باشد، نگاهش معطوف به عواطف اجتماعي است. روش پژوهش در اين مقاله به صورت كتابخانه اي و اسنادي و براساس شيوه يادداشت برداري از منابع مكتوب و غيرميداني است.

Fereidoun Moshiri is one of the most famous, passionate, romantic poets, who romantically thought of the world and humans for more than fifty years. Since, it is necessary to recognize the common thoughts and insights of every era to consider its literary history and its connection to the society, the present research can provide an opportunity for better perception of this poet and indirect perception of social and intellectual history of Iranians, as well as the literary history of the contemporary era. Since, the theme of Love is one of the most frequent themes of Moshiri’s poems; the authors tried to evaluate, assess and classify poet’s emotions in two types of individual emotions and social emotions, while trying to show the frequency of love theme in his poems. Hence, Moshiri concerns social emotions rather than individual ones. The Method of this study is library-documentary, which has been conducted based on the note taking from written and infield references.