بررسي نمايشنامه ليلي و مجنون اثر پري صابري

Review of the play Leili and Majnun by Pari Saberi

منظومه هاي عاشقانه نظامي تحولات عظيمي در فضاي ادبي ايران پديد آورد و اين مسئله در آثار ادبي بعد از او خود را نشان داد. ليلي و مجنون نام نمايشنامه اي ست از پري صابري كه برمبناي ليلي و مجنون نظامي گنجوي نوشته شده است. هدف مقاله حاضر ارائه عناصر لازم در اين متن نمايشي و بازنمايي اين عناصر در نوشته وي مي باشد. در كل مي توان گفت صاحب اثر توانسته مطابق با اصول نمايشنامه نويسي پيش رود وضمن تغييراتي كه درمتن ايجاد كرده آن را از حالت يكدستي خارج كند. پردازش اثر ازجهت سازماندهي نمايشنامه منسجم ودقيق شكل گرفته؛ البته قطعا لازم است به فضاسازي ها و شخصيت پردازي ها بيشتر پرداخته شود . در اين مقاله پيوند ادبيات كلاسيك و نمايشنامه نويسي مدرن بر اساس نمايشنامه پري صابري نشان داده شده است و سعي شده كه از منظرنقد و بررسي عناصرداستاني شيوه ي انعكاس اثر نظامي در اثر مذكور به روش تحليلي ارائه شود.

The aim of this study is to criticize and analyze Leili va Majnun play. The focus is mainly laid upon the presentation of the necessary elements in a theatrical text and their representation in the play written by Pari Saberi. She has attempted to add some elements and characters into the story, or to alter the story in a way which is more agreeable with today’s individual and social life. Regarding this purpose, she has made the story and the characters seem as Iranians. The result demonstrates that she has been able to proceed according to the principles of play writing and by making some changes to the text, he has managed to veer the play out of monotonous state. The play has been made coherent, consistent and has been well organized, although the atmosphere and character development need more attention.