جريان زمان و انسجام برآمده از آن در روايت شيخ صنعان عطار

The flow of time and coherence emerged in the Attar narrative of Sheikh San'an

زمان در مقام عنصر روايي و يكي از عوامل تثبيت فرم مي تواند با دلالت هايي ضمني به پيوندي «زيبايي شناختي- انديشگاني» منجر شده؛ متن را به انسجام مضاعف برساند. برغم اينكه بسياري از متن هاي تعليمي كلاسيك با نوعي نتيجه محوري توليد گرديده و كمتر به دلالت پردازي غير مستقيم با عناصر روايي پرداخته شده است؛ در برخي از روايت هاي داستاني آن عصر، همچون تمثيل شيخ صنعان عطار، نسبتي چشمگير ميان زمان توزيعي روايت با وضعيت، كنش هاي شخصيت اصلي قصه و درونمايه وجود دارد. اين نوشتار به شيوه توصيفي- تفسيري، جريان زمان در روايت شيخ صنعان را به مثابه عنصري روايي براي تبيين انواع انسجام در آن متن بررسي كرده است. مبناي نظري اين نوشتار براي معرفي جريان زمان در سه شكل ترتيب، تداوم و بسامد؛ الگوي ژنت و در بحث زمان در قالب حال اخلاقي سخن والاس مارتين است. نتيجه حاكي از آن است كه زمان توزيعي در تمثيل مذكور با انواع زمان پريشي، تنظيم سرعت و تكرارها، منجر به دو سطح انسجامِ ساختاري و انديشگاني شده است در اين ميانه، راوي با تكيه بر حال اخلاقي زمان روايت را متوقف كرده، به شكلي مستقيم انديشه اي را با مخاطب در ميان مي گذارد.

Time as a narrative element and one of the factors of the fixation of the form can lead to implicit implications for the "aesthetic-reflection" link, which translates the text into double integrity. In spite of the fact that many of the classical textbooks have been produced with a kind of pivotal result and are less indirectly implied by narrative elements; in some of the narrative narratives of that era, such as the Sheikh San'an Attar allegory, there is a significant relationship between time There is a distribution of narrative with the situation, the actions of the main character of the story and the theme. In this descriptive-interpretive way, this article examines the flow of time in the narrative of Sheikh San'an as a narrative element to explain the types of cohesion in that text. The theoretical basis of this paper is to introduce the flow of time in three forms of order, continuity and frequency; the pattern of genes and in the discussion of time in the moral formulation of Wallace Martin's words. The result implies that the time distribution in the allegoric with all sorts of time, frequency, and repetition has led to two levels of structural coherence and thinking. In the mean time, the narrator, by relying on the moralities, ceases to narrate the time, directly Discuss the idea with the audience.