بررسي و شناسايي آداب نشانه گذاري در نسخه هاي خطي منتخب تا عصر تيموري

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسي و شناسايي آداب نشانه گذاري در بين نسخه هاي خطي تاريخ دار انجام شده است. روش/ رويكرد پژوهشي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي است و به روش پيمايشي _ تحليلي انجام شده است. با بررسي نسخه هاي خطي موجود در كتابخانه آستان قدس رضوي و مشورت با كارشناسان خبره اين بخش، تعداد شش نسخه نفيس تاريخ دار مرتبط با دوره و موضوع مورد پژوهش از كتابخانه آستان قدس رضوي و شش نسخه تاريخ دار از ساير كتابخانه هاي معتبر، به روش هدفمند انتخاب و با مشاهده اين نسخه ها، نشانه گذاري هاي مشتركي استخراج گرديد. يافته ها: با بررسي روشمند و طبقه بندي نشانه هاي به كار رفته در نسخه هاي خطي منتخب تا عصر تيموري، مشخص شد كه نشانه «نقطه بزرگ» و نشانه «حرف هـ» هركدام با 41% «سه نقطه مثلثي و نقطه لوزي» با 34 % استفاده، بيشترين كاربرد را در نشانه هاي تصويري دارد. در بين نشانه ها با حروف متن بيشترين كاربرد را «كشيدگي حروف» با فراواني 50%، «فاصله گذاري» و «شنگرف نويسي» با فراواني 40% بيشترين كاربرد را در نسخه هاي خطي مورد پژوهش دارد. در 76% نسخه هاي منتخب از هر دو نوع نشانه ها استفاده شده است. نتيجه گيري: يافته هاي پژوهش نشان مي دهد نشانه گذاري در نسخه هاي خطي به دو صورت «نشانه هاي تصويري» و «نشانه ها با حروف متن نسخه» انجام مي شده است. كاربرد تمام اين نشانه ها، تمايز و جداكنندگي است. در بيشتر نسخه هاي خطي از هر دو نوع نشانه استفاده شده است.