بررسي رابطه توسعه تجربه يادگيري از طريق مشاركت كلاسي با مقوله نظم دهي هيجاني ، اضطراب و افسردگي در بين دانشجويان علم اطلاعات و دانش شناسي دانشگاه رازي

هدف: هدف اين پژوهش تعيين رابطه توسعه تجربه يادگيري از طريق مشاركت كلاسي با نظم دهي هيجاني و اضطراب و افسردگي دانشجويان علم اطلاعات و دانش‫شناسي دانشگاه رازي است. روش شناسي: پژوهش حاضر از نوع كاربردي است و به روش پيمايشي انجام شده است. جامعه آماري شامل دانشجويان مقاطع كارشناسي و كارشناسي‫ارشد علم اطلاعات و دانش شناسي دانشگاه رازي در سال تحصيلي 95-96 است كه در مجموع 120 نفر مي باشند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 92 نفر تعيين شد. براي گردآوري داده ها از دو پرسش‫نامه سنجش توسعه يادگيري از طريق مشاركت و سنجش وضعيت اضطراب و افسردگي و نظم دهي هيجاني، استفاده شده است. همچنين، تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش با استفاده از آمار توصيفي و آمار استنباطي و با كمك نرم‫افزار آماري اس پي اس اس انجام شده است. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد ميانگين يادگيري از طريق مشاركت كلاسي و ابعاد آن، از ديدگاه دانشجويان مورد بررسي، بيش از متوسط و در سطح مطلوب است. بيشترين فراواني مربوط به «طبيعت درس ها و مشاركت كلاسي» 4/02) و كمترين فراواني مربوط به «موانع مشاركت در كلاس» (2/84) است. به‫طوركلي نتايج نشان داد بين مولفه هاي يادگيري از طريق مشاركت و اضطراب و افسردگي و نظم دهي هيجاني رابطه معناداري وجود دارد. نتيجه گيري: يادگيري از طريق مشاركت كلاسي يكي از روش هاي موثر آموزشي است كه در بين روش هاي مختلف آموزش و يادگيري، متخصصان آن را پيشنهاد مي‫كنند. تلاش و مطالعه بيشتر دانشجويان مضطرب و افسرده منجر به بهبود عملكرد تحصيلي و افزايش يادگيري آنها مي‫شود. بنابراين، تبديل كلاس هاي درس به گروه هاي فعال پرسش‫وپاسخ به دانشجويان، فرصت مشاركت فعال و توسعه يادگيري در كلاس را خواهد داد.