تاثير به كارگيري حوزه معنايي و واژگاني در تصحيح متن تعليمي

استفاده از نظريه هاي مختلف زبان شناسي براي تحليل كيفيت متون ادبي، در دهه هاي اخير از مقبوليت فراواني برخوردار بوده؛ به ويژه كه با به كارگيري اين امر، افق هاي نگرش تازه اي در نقد متون ادبي به وجود آمده است. يكي از مهم ترين حوزه هاي زبان شناسي، مبحث «معني شناسي» است كه خود شامل مصاديق مختلفي است. از جمله موضوعات مهم معني شناسي، مسئله حوزه معنايي و واژگاني است كه زبان شناسان مختلف، درباره اين دو حوزه در آثار خود صحبت كرده اند. اين نظريه را حتي در تصحيح متون فارسي مي توان به كار گرفت. اين مقاله با به كارگيري تكرار، با هم آيي معنايي، تضاد معنايي و جز اين ها به بررسي دو اثر تعليمي تصحيح شده (قابوسنامه و بوستان سعدي) از سوي مرحوم يوسفي مي پردازد. باتوجه به مجال مقاله مي كوشد تا با اين عناصر، متن تصحيح شده را واكاود و انتخاب اصح و ادق را از غير اصح باز نمايد. باهم آيي واژگاني و معنايي در اين دو اثر تعليمي بررسي شد و دليل انتخاب نسخه بدل به متن يا متن به نسخه بدل ها باز نموده شد.