تحليل و بررسي ويژگي هاي اخلاقي شمس به استناد مقالات

اخلاق شاخه اي از فلسفه عملي است. اين مقاله با تكيه بر منابع كتابخانه اي و به روش فيش برداري، با رويكرد توصيفي تحليلي، شخصيت شمس را با تكيه بر چند صفت غيراخلاقي بارز از جمله كبر، طمع، بي مايگي در سخنوري، تندخويي و تندگويي و بي ادبي به استناد مقالات شمس بررسي كرده است. دليل انتخاب اين صفات ازآن رو بود كه با توجه به صحبت هاي خود شمس در مقالات، اين صفات جزء صفاتي بود كه شمس از سوي مردم عوام به آن ها متصف بود و اين موضوع شمس را آزرده خاطر مي كرد. لذا اين مقاله با تشريح هريك از اين صفات غيراخلاقي و آوردن نمونه هايي از سخنان شمس و آوردن دلايل كافي از خود مقالات، ضمن رد چنين رذايل اخلاقي از وي، اخلاق مداري وي را به اثبات رسانده و معلوم نموده كه همه اين ويژگي ها اتهامي بيش نبوده است. شمس معلم اخلاق ماهري بوده كه عدول او از دايره ادب، دليل موجهي داشته است. وي فردي به غايت متواضع، بي طمع، بي نفاق، مهربان و سخنور بوده كه دنيا با همه زرق وبرقش، نمي توانست دل صادق او را بلرزاند. پژوهش حاضر فضايل اخلاقي مقابل آن رذايل را در وجود شمس اثبات كرده و نشان داده كه وي از نظر اخلاقي، فرد معتدلي بوده و از اين لحاظ مثل اكثر عرفا و حكما بر اخلاق ارسطويي تكيه زده است.