بررسي اثرات آنژي پارس بر روي بافت هاي كليه، مغز و كبد موش هاي صحرايي ديابتي مزمن

Evaluation of Effects of Angi- Pars on Kidney, Brain and Liver Tissues of Chronic Diabetic Rats

زمينه و هدف: ديابت مليتوس اختلالي متابوليكي است كه با ايجاد استرس اكسيداتيو تخريب بافتي را به دنبال دارد. گياهان زيادي جهت مداواي افراد ديابتي پيشنهاد شده است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثرات داروي گياهي آنژي پارس روي تخريبات بافتي ناشي از ديابت در موش هاي صحرايي بوده است. مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي روي 48 سر موش صحرايي نر انجام شد. القاء ديابت با تزريق زير پوستي استرپتوزوتوسين با ميزان 50 ميلي گرم بر كيلوگرم در ناحيه بين دو گوش حيوانات انجام گرفت. 56 روز بعد، موش ها به شكل تصادفي به چهار گروه مساوي تقسيم شدند. گروه 1، گروه ديابتيك كه به مدت 14 روز تحت تزريق نرمال سالين قرار گرفتند و به سه گروه ديگر به همين مدت به ترتيب آنژي پارس، انسولين و آنژي پارس- انسولين تزريق شد و 24 ساعت بعد از آخرين تزريق بافت هاي كليه، مغز و كبد جهت بررسي بافتي رنگ آميزي شدند. يافته ها: در تمامي گروه ها تغييرات بافتي ناشي از ديابت مشاهده گرديد، اما اين تغييرات در گروه آنژي پارس- انسولين كاهش محسوسي داشت. در اكثر زمينه هاي ميكروسكوپي بافت كليه گروه ديابتي بدون درمان، گلبول هاي قرمز خون در مجاري كليوي مشاهده شد. ارتشاح سلولي در اكثر نواحي مغز در اين گروه رويت شد و بارزترين مورد مشاهده شده در بافت كبد در اين گروه، وجود سلول هاي كبدي دو هسته اي بود. اين مشخصات بافتي در ساير گروه هاي ديابتيك درمان شده كاهش داشت و در گروه درمان شده با آنژي پارس- انسولين به حداقل ميزان خود رسيده شده بود. نتيجه گيري: احتمالاً آنژي پارس با دارا بودن خواصي مثل خاصيت آنتي اكسيداني و رگ سازي مانع از ايجاد و پيشرفت صدمات بافتي در گروه هاي درماني نسبت به گروه كنترل گرديده است.

Background and Objectives: Diabetes mellitus (DM) is defined as a disorder in which the prominent role of oxidative stress is well documented. Treatment of (DM) with herbal medicine products is one of the main focuses of investigators and to date several reports are published regarding properties of herbal plants. Regardingly, several types of plants are proposed for treatment of (DM). Thus, the current investigation is designed to explore therapeutic properties of Angipars as an herbal plant on tissue injuries associated with (DM) in rats. Material and Methods: This experimental study was performed on 48 male wistar rats weighting 200-250 grams. The induction of DM was carried out by intra- muscular injection of 50mg/kg of STZ (streptozotocin) in a region between the two ears of animal, Approximately, 56 days following the induction of DM rats were divided into four main groups (12 rats in each group): first group received normal saline for 14 consecutive days and three another groups were injected with Angipars, insulin and Angipars-insulin as the same duration respectively. 24 hours after the last injection, animals were humanely killed and brain, liver and kidney tissues were analyzed regarding tissue injuries by histo-chemistry analysis. Findings: Our results showed that all of the studied animals had tissue injuries while significant decreased injuries were observed in Angipars-insulin treated group. In the majority of microscopic fields of kidney of untreated rats red blood cells were observed in tubular tissues of kidneys of animals. Likewise, kidney tissues, cellular infilterations were observed in most of the brain areas and also binuclear hepatocytes were seen in liver tissues. These tissues characterizations were decreased in insulin and Angipars treated groups but were significantly decreased in Angipars-insulin treated group. Overall, animal tissues in insulin-Angi pars group were more similar to normal tissue. Conclusions: It seems that Angi pars haveing properties such as anti-oxidant and neovascularisation effects could protect the tissues from injuries in experimental group's animals in comparison to control group animals.