عنوان مقاله :
اثر پرتوگيري طبيعي بسيار زياد بر سلول هاي خون محيطي ساكنين مناطق با پرتوزايي طبيعي بالا در رامسر
عنوان به زبان ديگر :
High Natural Background Radiation Effects on Peripheral Blood Cells of Inhabitants of Ramsar-Iran
پديد آورندگان :
برزوئي سيله، سجاد دانشگاه علوم پزشكي بابل , شبستاني منفرد، علي دانشگاه علوم پزشكي بابل - دانشكده پزشكي - گروه آموزشي فيزيك پزشكي , عابديان كناري، سعيد دانشگاه علوم پزشكي مازندران - گروه آموزشي ايمونولوژي
كليدواژه :
رامسر , ايران , پرتوزايي طبيعي , لنفوسيتهاي خون محيطي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: پرتوزايي طبيعي سال هاست مورد توجه دانشمندان قرار گرفته است. معمولاً سطح پرتوگيري انسان از منابع مختلف طبيعي حدود 2/5 ميلي سيورت در سال است. اين ميزان در برخي از مناطق دنيا، بسيار بيشتر است. رامسر يكي از مهم ترين اين نقاط است كه داراي بيشترين سطح پرتوزايي طبيعي در مناطق مسكوني تمام زمين است. بر طبق گزارش سال 2000 ميلادي UNSCEAR رامسر داراي حداكثر 260 و ميانگين 10/2ميلي سيورت در سال است. در اين مطالعه علاوه بر دوزيمتري مجدد ناحيه و اندازه گيري برخي از فاكتورهاي خوني، ارتباط آن ها با سطح پرتوزايي محل سكونت افراد مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها : اين مطالعه مقطعي از ارديبهشت تا تير ماه سال 1390، روي 60 نفر از ساكنين مناطق با پرتوزايي بالا و مناطق با پرتوزايي عادي رامسر به صورت تصادفي انتخاب شده بودند انجام شد پس از دوزيمتري منازل آن ها و تكميل پرسش نامه طراحي شده، نمونه خون آن ها در شرايط استريل به آزمايشگاه انتقال يافته و تعداد گلبول هاي قرمز، سفيد و پلاكت ها و زير گروه هاي گلبول هاي سفيد شمارش شد. نتايج به دست آمده با آزمون t مستقل مورد مقايسه قرار گرفتند. يافته ها: نتايج اين مطالعه تاييدكننده مطالعات قبل كه نشان دهنده پرتوگيري بالا به ويژه در ساكنين طالش محله رامسر بود شمارش لنفوسيت ها و ساير سلول ها در اين افراد به تفكيك جنس، در مقايسه با منطقه عادي، تفاوت معني دار نداشت. نتيجه گيري: عليرغم دوز موثر دريافتي بالا، اثرات تحريكي بر شمارش سلول هاي خوني ساكنين آن مناطق ديده نشد و به نظر مي رسد الگوي تغييرات تعداد سلول هاي اين افراد، با شرايط محل زندگي آن ها سازگار شده باشد.
چكيده لاتين :
Background and Objective : Natural radioactivity has been the subject of studies for many years. The mean of radiation doses of human from natural sources is about 2.5 mSv/year, but in some regions in the world this value is many times greater than the world mean. Ramsar, a city in Iran, is one of the most important high natural background areas of the world. According to UNSCEAR 2000 report, maximum and mean of the background radiation in Ramsar are 260 and 10.2 mSv/y, respectively. In this study, the high natural radiation effects on the peripheral blood cells of inhabitants of Ramsar was investigated.
Materials and Methods: In this cross- sectional study 60 healthy residents of HBRA (High Background Radiation Area) and OBRA (Ordinary Background Radiation Area) were randomly selected. Then, a questionnaire designated to gather confounding factors such as age, sex, pregnancy, medications, operations history, cancer and immune related diseases, was filled by interview. Radiation dose rates of their homes were measured by calibrated dosimeter. Two cc fresh peripheral blood of the participants was taken in sterile conditions and the cell count was performed by automatic hematology analyzer (sysmex kx-21, Japan). Results: Although the radiation doses received by HBRA inhabitants especially Tulesh Ramsar were significantly higher than OBRA inhabitants, blood cells count between the two groups were not significantly different.
Conclusion: Despit the high background doses of the people of the region it is concluded that maybe the blood cell proliferation has been adapted by the living situation.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان