جايگاه ديپلماسي عمومي در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران (مطالعه موردي: منطقه خاورميانه)

Public Diplomacy in Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran

ديپلماسي عمومي فرايند ارتباط مردم يك كشور با عامه مردم كشورهاي ديگر براي شناساندن ايده هاي خود و شناخت ايده هاي آن ها و آرمان هاي ملي، معرفي نهادها، فرهنگ و هنجارها و تبيين اهداف سياست هاي خود را شامل مي شود. گفتمان قوي انقلاب اسلامي ايران نيز قوي ترين ابزار هنجارساز و تاثيرگذار در منطقه خاورميانه و جهان اسلام بوده و اثرات تعيين كننده آن مورد اذعان موافقان و مخالفان نظام جمهوري اسلامي ايران مي باشد .سئوال اصلي مقاله حاضر اين است كه ديپلماسي عمومي جمهوري اسلامي ايران بر چه مولفه هايي استوار است و برنامه هاي فرهنگي ايران در منطقه خاورميانه براساس كدام مباني و اصول تعريف مي گردد؟ فرضيه موردنظر اين است كه مولفه هاي تمدن و فرهنگ، ارزش هاي ديني، رسانه و آموزش و رفتار سياسي منابع قدرت نرم و ديپلماسي عمومي ايران را تشكيل مي دهند و برنامه هاي فرهنگي ايران در منطقه خاورميانه نيز بر همين مباني استوار است. مقاله حاضر به بررسي مولفه هاي قدرت نرم ايران و راهبردهاي آموزشي و رسانه اي تاثيرگذار ايران در منطقه خاورميانه و فرصت ها و چالش هاي پيش رو پرداخته است.

Public diplomacy is the process of communication of one country to the public of other countries in order to explain its ideas and ideals, and to explore other’s ideas, culture, and norms. The strong discourse of the Islamic Revolution is a prominent instrument for making norms and influencing the neighboring regions and the Islamic world. The main question is on what elements the public diplomacy of the Islamic Republic of Iran and its cultural appearances in the Middle East is based? The Assumption of this article is that elements of civilization and culture, religious values, media, education and political behavior are the sources of Iran’s soft power and public diplomacy. The cultural agenda of the I. R. Iran in the Middle East is based on these variables. The present article aims to study the elements of Iran’s soft power and its education and media strategies in the Middle East.