منابع غيرمتعارف انرژي و جايگاه خليج فارس در سياست امنيت انرژي ايالات متحده

Non-Conventional Energy Resources and the Position of Persian Gulf in Energy Security Policy of the United States

طي يك دهه اخير و همزمان با افزايش بهاي نفت در بازارهاي جهاني، روند جديدي در سياست انرژي آمريكا به منظور كاهش وابستگي اين كشور به منابع نفت و گاز خليج فارس و حركت به سمت خودكفايي انرژي از طريق افزايش بهره­برداري از منابع غيرمتعارف موسوم به شيل، در حال شكل­گيري است. بنابراين، پرسش اصلي مقاله حاضر اينست كه بهره­برداري از منابع غير متعارف انرژي (شيل) تا چه ميزان در تحقق خودكفايي انرژي آمريكا موثر بوده و اين مسئله چه تاثيراتي بر جايگاه خليج فارس در راهبرد امنيت انرژي آمريكا خواهد داشت؟ فرضيه­ اين مقاله اين است كه افزايش بهره برداري از منابع غيرمتعارف انرژي در كاهش وابستگي آمريكا به نفت خليج فارس موثر بوده و مي تواند در آينده، اين كشور را به رقيبي براي توليدكنندگان سنتي انرژي تبديل نمايد. از اين رو مي­توان كاهش دخالت سنتي آمريكا در خاورميانه همزمان با افزايش توجه آمريكا به منطقه آسيا ـ پاسفيك در پي ظهور چين به عنوان قدرت اقتصادي ـ نظامي عمده در اين منطقه را به عنوان نشانه­هايي از دگرگوني جايگاه خليج فارس از مهم ترين توليد­كننده انرژي فسيلي جهان به يكي از مناطق توليدكننده انرژي، در راهبرد امنيت انرژي آمريكا در نظر گرفت. در راستاي تبيين اين فرضيه، كوشش خواهد شد با استفاده از چارچوب مفهومي واقع­گرايي نئوكلاسيك، سياست امنيت انرژي آمريكا به عنوان بخشي از راهبرد كلان سياست خارجي اين كشور مورد بررسي و مداقه قرار گيرد.

During the last decade and simultaneously with the increase of oil price in global markets, a new trend of US energy policy is being shaped in order to reduce US dependence on Persian Gulf oil and gas resources and to move towards energy self- efficiency through an increase of using non-conventional resources (Shell). The questions of this article are the followings; to what extent the exploitation of non-conventional energy has been effective in the implication of US energy self-sufficiency? What has been the impact of exploiting non-conventional energy resources on the importance of the Persian Gulf in US energy security strategy? The hypothesis of this article is that an increase of using non-conventional energy resources has been effective in the reduction of US dependence on Persian Gulf petroleum and can make this country a future rival for traditional energy producers. Decreasing US traditional interventions in Middle East as well as growing inclination to Asia- Pacific region, is a noticeable sign of changing importance of the Persian Gulf for US energy security strategy. Using neo-classic realism, the author tries to scrutinize US energy security policy as a part of its macro strategy of foreign policy.