نقش طبقه متوسط در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

The Impact of the Middle Class on the Foreign Policy of the Islamic Republic of Iran

از مدرنيزاسيون پهلوي ها به خصوص پهلوي دوم به اين سو، قشرهايي در صورت بندي اجتماعي ايران ظهور كردند كه به تسامح طبقه متوسط و به بياني دقيق تر شئون متوسط جديد ناميده مي شوند. اين طبقه داراي موجوديت، سبك زندگي و مطالبات خاص خود است كه هر چه اين اقتضائات بيشتر مطمح نظر نخبگان سياسي و تصميم سازان عرصه سياست خارجي كشورهاي در حال توسعه قرار بگيرد، پويش توسعه تسهيل و سياست خارجي كارآمدتري را درپي دارد. دغدغه اصلي اين مقاله تبيين رابطه بين سياست خارجي و طبقه متوسط از منظر اهميت طبقه متوسط خواهد بود. لذا پرسش اصلي مقاله اين گونه مطرح مي شود كه: طبقه متوسط جديد چه الزاماتي را بر سياست خارجي كشور تحميل مي كند؟ و هر يك از دولت هاي پس از جنگ با اين الزامات چگونه مواجه شده اند؟ در پاسخ به پرسش فوق الذكر اين فرضيه مطرح مي شود كه: هرگاه علائق و منافع طبقه متوسط در سياست خارجي ايران پس از جنگ لحاظ شده پويش توسعه تسهيل و راه پيشرفت كشور هموارتر بوده است و هرگاه دولت ها بدان بي توجه بوده اند سياست خارجي وضعيت نامطلوب تري را به خصوص از نظرگاه توسعه تجربه كرده است. اين مقاله همچنين براي نشان دادن اهميت گروه هاي اجتماعي داخلي در سياست خارجي كشورها و در بخش نظري از نظريه رئاليسم نوكلاسيك، به خصوص آراي رايپسمن بهره خواهد جست. اين نوشته همچنين به لحاظ روش شناسي از نوع مطالعه تحليلي مي باشد كه در آن براي جمع آوري اطلاعات از روش اسنادي ـ كتابخانه اي استفاده شده است.