تحول در منطقه گرايي و ارزيابي جايگاه اتحاديه ملل جنوب شرقي آسيا

The Evolution of Regionalisms; Assessment Position of ASEANs Union

در اين نوشتار ضمن بررسي و تبيين موانع و چالش هاي اتحاديه ملل جنوب شرقي آسيا، به اين پرسش اساسي نيز پاسخ داده خواهد شد كه اتحاديه مزبور با توجه به چالش هاي موجود در كدام سطح از منطقه اي شدن جاي مي گيرد؟ فرضيه هاي مقاله حاضر عبارتند از اين كه: اعضاي اتحاديه آ.سه. آن از لحاظ سطح توسعه يافتگي تفاوت هاي محسوس و چشمگيري با هم دارند، همچنين اختلافات مرزي و ارضي گسترده اي نيز ميان بسياري از آنان حكمفرما است كه به نظر مي رسد روي هم رفته، با توجه به تغييروتحولاتي كه در روند منطقه گرايي رخ داده است، بنيان گذاران اين اتحاديه را در دستيابي به اهداف و آرمان هاي اوليه شان، با چالش هاي اساسي روبه رو كند. اما از آنجا كه رهبران اين اتحاديه توانسته اند با درگير ساختن اعضا در روابط تجاري و اقتصادي گسترده، بر بسياري از مشكلات و چالش هاي مزبور غلبه كنند ازهمين رو، بهترين جايگاهي كه مي توان براي اتحاديه آ.سه. آن در ميان سطوح پنج گانه منطقه اي شدن در نظر گرفت، سطح سوم آن، يعني جامعه منطقه اي است كه در حدفاصل ميان منطقه گرايي كلاسيك و نوين قرار دارد. روش پژوهش باتوجه به ماهيت تحقيق، تحليلي ـ توصيفي بوده و دامنه آن نيز منطقه جنوب شرقي آسيا را در بر خواهد گرفت.