اثربخشي درمان شناختي‌رفتاري بر افسردگي و اميد به زندگي بيماران مبتلا به هپاتيت ب

The effect of group cognitive behavioral therapy on depression and life expectancy in patients with hepatitis B

مقدمه: با توجه به لزوم درمان‌هاي مناسب روان‌شناختي در بيماري‌هاي مزمن نظير هپاتيت ب، پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي گروه‌درماني شناختي‌رفتاري بر افسردگي، اميد به زندگي بيماران مبتلا به هپاتيت نوع ب، انجام شد. روش‌كار: جامعه‌ي آماري اين كارآزمايي باليني شامل بيماران 40-25 ساله‌ي مبتلا به هپاتيت نوع ب در سطح شهر مشهد در سال 1391 مي‌باشند كه داراي همبودي اختلال افسردگي (بر اساس ملاك‌هاي چهارمين ويراست راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني و پرسش‌نامه‌ي افسردگي بك) و ميزان پايين اميد به زندگي (طبق آزمون اميدواري اشنايدر) بوده‌اند. تعداد 28 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه 14 نفري آزمون و شاهد تقسيم شدند. گروه آزمون به مدت 3 ماه، هر هفته تحت درمان شناختي-رفتاري قرار گرفت و گروه شاهد هيچ آموزشي دريافت نكرد. بعد از اتمام دوره، مجددا آزمون‌هاي مذكور به عنوان پس‌آزمون در تمام افراد اجرا گرديد. براي تحليل داده‌ها از آمار توصيفي و آزمون تحليل كوواريانس و نرم‌افزار SPSSنسخه‌ي 19 استفاده گرديد. يافته‌ها: تحليل آزمون كوواريانس نشان داد كه اثر گروه‌درماني شناختي‌رفتاري در افزايش اميد به زندگي بيماران هپاتيت نوع ب، معني‌دار بوده است (0/01>P). هر چند اين درمان بر افسردگي بيماران اثربخش بوده اما از نظر آماري معني‌دار گزارش نگرديد (0/18=P). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد گروه‌درماني شناختي رفتاري به عنوان يك رويكرد درماني مي‌تواند در بهبود افسردگي و به خصوص افزايش اميد به زندگي بيماران مبتلا به هپاتيت ب موثر باشد.

Introduction: Considering the necessity of appropriate psychological treatments for chronic diseases such as hepatitis B, this study aimed to investigating the effect of group cognitive behavioral therapy (CBT) on depression and life expectancy in patients with hepatitis B. Materials and Methods: The statistical community of this clinical trial consisted of patients with hepatitis B (25-40 year) of Mashhad city, 2012 who had depression (based on the criteria DSM-IV-TR and Beck depression inventory) and lower rate of life expectancy (according to test scores of Hope Schneider questionnaire). Through convenient method, 28 individuals were selected. Then they divided randomly into two equal groups of control and experimental groups. The experimental group received cognitive behavioral therapy for 3 months (weekly sessions), while control group did not receive any training. After completing the course, the variables were measured again by the mentioned questionnaires. Data were analyzed through descriptive statistics, covariance analysis (ANCOVA) by SPSS software version 19. Results:ANCOVA analysis showed that group cognitive-behavioral therapy increased the life expectancy scores significantly (P