رابطه بين شادكامي و اميد به زندگي در دانشجويان دانشكده علوم پزشكي بهبهان

The relationship between the happiness and life expectancy among the students of medical sciences in Behbahan city

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين شادكامي و اميد به زندگي در دانشجويان دانشكده علوم پزشكي بهبهان است. روش‌كار: جامعه آماري اين پژوهش توصيفي شامل دانشجويان دانشكده علوم پزشكي بهبهان است كه از بين آن‌ها 100 نفر (50 پسر و 50 دختر) به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادكامي آكسفورد و اميد به زندگي ميلر بودند. جهت تحليل داده‌ها از آمار توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار، استنباطي ضريب پيرسون و نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 استفاده شد. يافته‌ها: بين شادكامي و اميد به زندگي در دانشجويان دختر و پسر رابطه معني‌داري وجود دارد. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه با بالارفتن ميزان شادكامي، اميد به زندگي دانشجويان نيز افزايش مي‌يابد بايد برنامه‌هايي جهت افزايش ميزان شادكامي دانشجويان در نظر گرفته شود.

Introduction:The present study aimed to investigate the relationship between the happiness and life expectancy among the students of medical sciences in Behbahan city. Materials and Methods: The statistical population of the study included all the students of Faculty of Medical Sciences in Behbahan among which 100 students were selected randomly (50 males and 50 females). The Oxford happiness questionnaire and Miller's life expectancy questionnaire were used for data collection. In order to analyze data, Software SPSS and descriptive statistics including such as mean and the standard deviation and explanative statistics such as Pearson Coefficient were used. Results:The findings revealed that there is a significant relationship between the happiness and life expectancy among the male and female students. Conclusion: According to the results, the increased happiness leads to the increased life expectancy among the students, so the programs and plans should be considered in order to increase the amount of happiness in students.