توزيع مكاني شاخص هاي كيفيت مسكن در شهر تهران: رويكرد تحليل اكتشافي داده هاي مكاني

Spatial distribution of quality of housing indicators in Tehran city: Exploratory Spatial Data Analysis Approach

اين مقاله نابرابري هاي درون شهري را در سطح نواحي شهر تهران براساس شاخص هاي كيفيت مسكن مورد بررسي قرار مي دهد. با استفاده از داده هاي حاصل از سرشماري، رويكرد تحليل اكتشافي داده هاي مكاني براي بررسي خود همبستگي مكاني و ناهمگني مكاني مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه خود همبستگي مكاني و ناهمگني مكاني و به دنبال آن نابرابري درون شهري در توزيع مكاني شاخص هاي كيفيت مسكن در سطح نواحي شهر تهران وجود دارد. روش شناسي ارائه شده در اين مطالعه مي تواند به منظور بررسي شاخص هاي مختلف شهري با هدف دستيابي به نتايج قابل اطمينان براساس آزمون هاي آماري مكاني و آشكارسازي مكان هاي نيازمند به توجه بيشتر مورد استفاده برنامه ريزان شهري قرار گيرد.

In this paper we use spatial analysis techniques to assess intra-urban inequality based on Quality of Housing (QoH) indicators in Tehran city. Using district-level data, we apply Exploratory Spatial Data Analysis (ESDA) methods that account for spatial effects, that is, spatial autocorrelation and spatial heterogeneity. Results show that spatial autocorrelation and spatial heterogeneity are detected in the spatial distribution of housing quality in Tehran city, and therefore intra-urban inequalities exist with respect to QoH indicators. The ESDA methods described in this study can be adopted by planners to examine different variables, leading to more reliable results based on statistical tests and revealing, more precisely, locations that require more/less attention.