تعيين سهم سبك‌هاي دلبستگي در پيش‌بيني ميزان شادكامي دانشجويان

Assessment of proportion of attachment styles in prediction of college students’ happiness

مقدمه: با توجه به اين كه روان‌شناسي مثبت‌نگر به ويژه به عنوان رويكرد تازه‌اي در روان‌شناسي بر فهم و تشريح احساس ذهني بهزيستي و هم‌چنين پيش‌بيني دقيق عوامل موثر بر آن‌، تمركز يافته است، مطالعه‌ي حاضر با هدف بررسي نقش سبك‌هاي دلبستگي در پيش‌بيني ميزان شادكامي دانشجويان صورت گرفت. روش‌كار: روش مطالعه، همبستگي و جامعه‌ي آماري شامل تمامي دانشجويان دختر دانشگاه فردوسي مشهد در سال تحصيلي 93-1392 بودند كه تعداد 357 نفر با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب و پرسش‌نامه‌هاي شادكامي و سبك‌هاي دلبستگي را تكميل كردند. داده‌هاي پژوهش با آمار توصيفي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحليل شدند. يافته‌ها: بين شادكامي با سبك دلبستگي ايمن، رابطه‌ي مثبت و معني‌دار (P=0.001 and r=0.44)و با سبك اجتنابي (P=0.01, r= -0.25 و دوسوگرا P=0.05, r= -0.19رابطه‌ي منفي و معني‌دار وجود دارد. از بين سبك‌هاي سه‌گانه‌ي دلبستگي، فقط سبك دلبستگي ايمن، قادر به پيش‌بيني ميزان شادكامي دانشجويان مورد بررسي بود (P=0.001 and Beta=0.36). به گونه‌اي كه به ازاي يك نمره افزايش در سبك دلبستگي ايمن مي‌توان پيش‌بيني كرد نمره‌ي شادكامي دانشجويان 0/36 افزايش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي حاصل از مطالعه‌ي حاضر و نقش سبك دلبستگي ايمن در پيش‌بيني شادكامي، توجه به پيوند عاطفي ايمن و عميق بين والد-كودك در دوران كودكي به جهت تاثير در بزرگسالي، به والدين توصيه مي‌گردد.

Introduction: According to the focus of positive psychology as a new approach in perception of mental wellbeing and prediction of effective factors, the present study aimed to assessment of proportion of attachment styles in prediction of college students’ happiness. Materials and Methods: The statistical community of this correlative study concluded all of female students of Ferdowsi University of Mashhad in academic year of 2013-2014. Number of 357 participants according to Morgan formula selected via randomized method. They fulfilled the questionnaires of happiness and attachment styles. Data analyzed by descriptive statistics, Pearson coefficient and regression analysis. Results: The findings indicated that there was positive and significant relation between happiness and safe attachment style (P=0.001 and r=0.44) on the other hand there were negative and significant relations between happiness and avoidance and ambivalent attachment styles (P=0.01, r= -0.25 and P=0.05, r= -0.19 respectively). Also among 3 attachment styles, only safe attachment style can predict students happiness (P=0.001 and Beta=0.36) so one score increase in score of safe attachment style can predict 0.36 increase of happiness score. Conclusion: According to the importance of happiness and the role of safe attachment style in prediction of happiness, safe and deep parent-child emotional relationship in childhood is recommended.