اثربخشي گروه‌ درماني شناختي‌ - رفتاري بر افسردگي، اضطراب و عزت نفس بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي نوع يك

Efficacy of cognitive behavioral group therapy on depression, anxiety and self-esteem of patients with bipolar disorder type I

مقدمه: اختلال دوقطبي يك بيماري روان‌پزشكي مزمن و ناتوان‌كننده است كه ميزان شيوع نوع يك آن، 1/4 تا 1/6 درصد است. هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي گروه‌درماني شناختي-رفتاري بر افسردگي، اضطراب و عزت نفس بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي نوع يك پس از تثبيت فاز حاد مي‌باشد. روش‌كار: جامعه‌ي آماري اين كارآزمايي باليني شامل تمام بيماران مرد با تشخيص اختلال خلقي دوقطبي نوع يك بستري در بخش‌هاي بيمارستان روان‌پزشكي ابن‌سيناي مشهد در سال 1390 بودند كه با درمان دارويي فاز حاد در آن‌ها تثبيت شده بود. از ميان اين بيماران،30 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه 15 نفري آزمون و شاهد تقسيم شدند. گروه آزمونتحت گروه‌درماني شناختي-رفتاري 10 جلسه‌اي و گروه شاهد تحت درمان گروهي حمايتي غير ساختاريافته قرار گرفتند. آزمون‌هاي افسردگي و اضطراب بك و عزت نفس آيزنك براي تمام بيماران، قبل، بلافاصله بعد و 2ماه و 6 ماه بعد از اتمام جلسات تكميل شد. داده‌ها با شاخص‌هاي توصيفي و آزمون تحليل كواريانس‌ و تي‌مستقل با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 19 تحليل شدند. يافته‌ها: بعد از گروه‌درماني شناختي-رفتاري، ميزان افسردگي و اضطراب در پايان درمان و دو ماه و شش ماه پي‌گيري،كاهش معني‌داري نسبت به گروه شاهد نشان داد (0/05>P) اما افزايش در ميزان عزت نفس در پايان درمان و دوره‌ي پي‌گيري، معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: رويكرد گروه‌درماني شناختي - رفتاري به عنوان يك درمان موثر براي كاهش افسردگي و اضطراب بعد از تثبيت فاز حاد در كنار درمان‌هاي دارويي براي بيماران مبتلا به اختلال دو قطبي نوع يك مي‌تواند مد نظر قرار گيرد و مي‌توان در بازتواني باليني اين بيماران، از آن كمك گرفت.

Introduction: Bipolar mood disorder type I is a chronic, debilitating disorder with lifetime prevalence rate of 1.4 to 1.6 percent. The aim of the present study is to investigate the efficacy of cognitive behavioral group therapy on depression, anxiety and self-esteem of bipolar patients after remission of acute phase. Materials and Methods: The statistical community of this clinical trial was all male patients with bipolar I disorder, who admitted in Ibn-e-Sina hospital in 2011-12 (acute phase stabilized with medications). Amongst them, 30 participants were selected based on convenient sampling and randomly allocated in two equal-size groups of intervention and control. Intervention group received 10 sessions of cognitive behavioral group therapy, while participants in control group were under 10 sessions of an unstructured supportive group. Participants were assessed before, immediately after, 2 months and 6 months after interventions, using Beck Depression Inventory, Beck Anxiety Inventory and Eysenck self esteem questionnaire. Data analyzed through descriptive statistics, independent t-test and covariance analysis by SPSS software version 19. Results: Intervention group showed a significant decrease in scores of depression as well as anxiety in assessments done immediately after treatment and after 2 months and 6 months of follow up compared to control group