بررسي نقش ميانجي ابعاد كمال گرايي در رابطۀ بين ابعاد فرزندپروري و اهمال كاري تحصيلي

هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش ميانجي ابعاد كمال گرايي در رابطۀ بين ابعاد فرزندپروري و اهمال كاري تحصيلي بود. بدين منظور 490 دانشجو ( 211 پسر و 279 دختر ) از دانشگاه شه يد بهشتي تهران كه به شيوة نمونه گيري خوشه اي با واحد نمونه اي كلاس انتخاب شده بودند، پرسشنامۀ سبك فرزندپروري ادراك شده (نقاشيان، 1358 )، مقياس ارزيابي اهمال كار ي نسخۀ دانشجو (سولومون و راث بلوم، 1984 ) و مقياس چندبعدي كمال گرايي (فلت و هويت، 1991 ) را تكميل كردند. براي تحليل اطلاعات از روش آماري رگرسيون چندگانه استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل رگرسيون نشان داد كه بعد محبت طرد فرزندپروري به صورت مستقيم و منفي اهمال كاري تحصيلي و كمال گرايي جامعه مدار و به صورت مستقيم و مثبت كمال گرايي خودمدار و همچنين به صورت غير مستقيم و منفي و به واسطۀ ابعاد كمال گرايي، اهمال كاري تحصيلي را پيش بيني ميكند . همچنين نتايج نشان داد كه بعد كنترل آزادي فرزندپروري به صورت غيرمستقيم و مثبت و تنها از طريق بعد كمال گرايي جامعه مدار و نه بعد كمال گرايي خودمدار اهمال كاري تحصيلي را پيش بيني ميكند.