اثربخشي مشاوره گروهي مبتني بر تحليل ارتباط متقابل بر دل‌ زدگي زناشويي و صميميت زوجين

The effectiveness of group counseling based on interaction relationship analysis on marital boredom and couples’ intimacy

مقدمه: تحليل ارتباط متقابل، تصويري از ساختار روان­شناختي انسان­ها به ما ارائه مي­دهد كه مي­توان از آن براي افزايش صميميت و كاهش دلزدگي زناشويي استفاده كرد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي مشاوره گروهي مبتني بر تحليل ارتباط متقابل بر دل­زدگي زناشويي و صميميت زوجين انجام شد. روش­ كار: جامعه آماري اين مطالعه باليني شامل كليه زوجين شهر كرمانشاه در سال 1395 بودند كه براي انتخاب نمونه از روش نمونه­ گيري تصادفي ساده استفاده شد. تعداد 40 نفر (20 زوج) انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. تمام آزمودني­ ها، قبل و بعد از مداخله به پرسش­نامه ­هاي دل­زدگي زناشويي و صميميت زناشويي و سوال ­هاي مرتبط با ويژگي­هاي جمعيت­ شناختي پاسخ دادند. مشاوره گروهي با رويكرد تحليل ارتباط متقابل طي 10 جلسه­ي 60 دقيقه ­اي و به صورت هفتگي اجرا شد. جهت تحليل داده ­ها از آمار توصيفي (ميانگين، انحراف معيار، واريانس) و تحليل استنباطي ( تحليل كوواريانس) با بهره ­گيري از نرم­ افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. يافته­ ها: بر اساس نتايج تحليل كوواريانس تك ­متغيره بين گروه آزمون و شاهد، تفاوت معناداري در نمره كل دلزدگي زناشويي F1,28 = 28/45 p< 0/0001، خستگي جسمي F1,28 = 34/49 p< 0/0001، ازپاافتادن عاطفي F1,28 = 14/10 p <0/001 و ازپاافتادن روانيF1,28 = 11/34 p <0/001 وجود دارد. نتيجه ­گيري: نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن بود كه رويكرد تحليل ارتباط متقابل توانسته صميميت زناشويي زوج ­ها را افزايش و دلزدگي­ را كاهش دهد. يافته ­هاي اين پژوهش مي­تواند براي تدوين برنامه ­هاي آموزشي و درماني مورد استفاده قرار گيرد.

Introduction: Analysis of the interaction offers us an image of human psychological structure that can be used for increasing martial intimacy and decreasing marital boredom. This study aimed to study the effectiveness of group counseling based on an analysis of the interaction relationship between marital intimacy and couples’ intimacy. Materials and Methods: The statistical population of this clinical trial included all couples living in Kermanshah in 2016. Simple randomized sampling was used as sampling method. 40 people (20 couples) were selected and were randomly placed in two experimental and control groups. All subjects responded to the questions of marital boredom and couples’ intimacy questionnaire and the questions related to the demographic characteristics before and after intervention. Group counseling with interaction relationship analysis was conducted weekly in 10 sessions (60 minutes). The descriptive statistics (mean, standard deviation and variance) and covariance analysis were used to analyze the data through SPSS.22mn software. Results:According to univariate covariance analysis, there were significant differences between control and experimental groups in total score of marital boredom (F(1,28)=28.45, P