پديد آورندگان :
رفيع پور، سعيد دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر و معماري , داداش پور، هاشم دانشگاه تربيت مدرس , تقوايي، علي اكبر دانشگاه تربيت مدرس - دانشكده هنر و معماري - گروه شهرسازي
كليدواژه :
تخريب باغ هاي تهران , قانون حفظ و گسترش فضاي سبز در شهرها , اخلاق زيست محيطي , نظريه داده بنياد
چكيده فارسي :
اين نوشتار كه از نظر هستي شناسي بر موضع پارادايم تفسيرگرايي اجتماعي تكيه دارد، درصدد تبيين فرايند و عناصر تشكيل دهنده تخريب باغ ها در شهر تهران با استفاده از رويكرد مبتني بر نظريه داده بنياد است. بررسي ها نشان مي-دهد طي سه دهه گذشته، علي رغم وجود قانون حفظ و گسترش فضاي سبز در شهرها كه بر حسب وظايف و اختيارات از طرف هر يك از قواي سه گانه (مقننه، مجريه و قضائيه) و مديريت شهري به عنوان مجري اين قانون تضمين شده، نتوانسته است مانع تخريب باغ ها در داخل شهر تهران شود. اين در حالي است كه در متون شهرهاي پايدار فرض بر اين است كه با تغيير در حكمروايي زيست محيطي از طريق سازوكارهاي نهادي، سياستي و قانوني، مي توان رفتار دوستدارانه مردم با طبيعت را تضمين كرد. بدين ترتيب براي دستيابي به علل تخريب باغ ها در شهر تهران با استفاده از روش نمونه گيري نظري و هدفمند تا زماني كه اشباع نظري حاصل گردد با 38 نفر از مطلعين كليدي مصاحبه عميق انجام شد. داده هاي گردآوري شده در قالب 37 مقوله فرعي، 10 مقوله اصلي و نهايتاً مقوله هسته، كدگذاري و تحليل شده اند. نتايج به دست آمده بيانگر اين است كه به دليل نابساماني در قانون به ويژه عدم سنخيت و تناسب مجازات با جرم، منافع حاصل از تخريب باغ بيش از هزينه هاي آن براي فرد متخلّف است. بنابراين، اين عامل باعث نگرش مثبت فرد به كسب سود و رفاه _ قصد رفتاري از تخريب باغ ها _ مي شود. بحران اخلاق زيست محيطي، عامل اصلي نگرش مثبت فرد به كسب سود و رفاه از تخريب باغ ها با نقض قانون حفظ و گسترش فضاي سبز در شهرهاست. رفتار اخلاقي با محيط زيست، امري اقناعي است كه مقيد به زمان و مكان نبوده و بر اثر كرامت نفس حاصل مي شود، امّا تحصيل آن با قانون و قواعد حقوقي به دليل محدوديت عرصه آن نسبت به اخلاق، ممكن و مطلوب نخواهد بود.
چكيده لاتين :
According to Tehran environmental prospect document, Tehran 1404, by 1404 Tehran
will be a clean, green city in compliance with latest standards of global cities. Based on
this document, in the light of divine elevated instructions, by then, citizens of Tehran
will have institutionalized environmental ethics and demand for preservation of unique
natural resources. But, in the literature of sustainable cities, to have a green city as desirable
as future Tehran necessitates that urban management organize responsible treatment
of nature by providing physical, technological, institutional and legal infrastructure and,
accordingly, lead individuals to treat nature ethically based on policies of sustainable urban
development. Therefore, ethical treatment of nature is defined as obeying rules and
norms that control methods of distributing and possessing natural resources. In such a
case, people are regarded as law-abiding and hence respectful of ethics.
Although there is a law for protecting and expanding green space in cities which is guaranteed
by all powers (judiciary, executive and legislative) as well as urban management,
as the administrator within their duties and authorities, gardens are still being damaged
in Tehran. It is theoretically assumed that friendly behavior of citizens with nature can
be guaranteed by changing environmental governance through institutional, policy and
lawful mechanisms. This study, which is ontologically based on the interpretivist paradigm,
conducts deep interviews with key informants using theoretical sampling method
to define the process and elements that damage gardens in Tehran within the framework
of grounded theory. The results indicate that ignoring the role of environmental laws in society and lack of
credit for the law of preservation and expansion of urban green space as social norms convince
individuals that the society recognizes breach of environmental laws and destruction
of environment to obtain profit. The crisis of environmental ethics as an internal agent also
facilitates destruction of gardens. In other words, it makes people ignore their conscience
while destroying gardens and avoid feeling ethical commitment to preserve gardens.
But individuals’ strength of will to destroy gardens in order to gain profit, in spite of the
law of preserving and expanding urban green space, is affected by consequences, costs
and benefits they expect from destroying gardens. Regarding the lack of decisive judiciary
and disciplinary institutions to stop destruction of gardens, individuals dare to destroy gardens by exerting deception, force and influence and disobeying the law of preserving and expanding green space.
