بررسي تحليلي وضعيت شيعيان امامي در دوران امام هادي (ع)

(Analytic Study of Twelvers’ Status in Time of Imam Hadi (PBUH

عصر امام هادي(ع)، از دوره‌هاي مهمّ گسترش و تثبيت تشيع است. مقاله حاضر، با بهره­ گيري از روش مطالعات اسنادي و تحليلي در منابع تاريخي، روايي و كلامي، كوشيده است به كشف و وصف چگونگي وضعيت شيعيان در آن دوره بپردازد. يافته ­هاي پژوهش نشان­دهنده آن است كه از يك سو، امام با وجود تنگناهاي سياسي كه با آن مواجهه بود، توانست مرزهاي انديشه­اي تشيع را براي شيعياني كه پس از شهادت امام جواد(ع)‌ همگي به امامت امام هادي(ع)‌ اتفاق نظر داشتند، حفظ نمايد و از سوي ديگر، شيعيان نيز دست به توليد آثار فراواني براي ترسيم انديشه هاي شيعي زدند كه به عنوان ميراث شيعي همچنان باقي است. شيعيان در برخورد با مواضع محدودكننده خلفاي عباسي نيز گاه به صورت ابتكاري و گاه به اشاره امام(ع)، راهبردها و سياست‌هايي متناسب اتخاذ كردند.

The time of Imam Hadi (PBUH) is considered as an important era of propagation and stabilization of Shiism. Relying on the documents and analytic studies of historical, narrative and theological sources, the present article has endeavored to discover and describe the status of Shiites of that time. The findings of research illustrates that Imam Hadi (PBUH) regardless of the existence of political predicaments could preserve the limits of thought of shiism in favor of Shiites who were in agreement with his Imamate following the martyrdom of Imam Javad (PBUH) and Shiites could develop abundant works for the purpose of illustrating the Shiite thoughts being considered as the Shiite legacy. Shiites could take creative and appropriate strategies by themselves or under the leadership of Imam Hadi (PBUH) in dealing with restraining positions of Abbasid caliphs