اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر دلزدگي زناشويي، رضايت زناشويي و صميميت زوجين

The Effectiveness of Cognitive-behavioral Therapy on Couple’s Burnout, Marital Adjustment and Intimacy

هدف پژوهش حاضر، اثربخشي درمان شناختي-رفتاري بر دل­زدگي زناشويي، رضايت زناشويي و صميميت زوجين بود. طرح پژوهش از نوع طرح­هاي پژوهشي آزمايشي (پيش ­آزمون- پس ­آزمون با گروه كنترل) بود. جامعه آماري مورد نظر شامل زوجين مراجعه ­كننده به مراكز مشاوره شهر رشت در سال 1395 بودند كه از ميان آن­ها، 48 نفر به صورت تصادفي در گروه آزمايش (16 نفر) و يك گروه كنترل (16 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ شناختي-رفتاري طي 8 جلسه­ي و به صورت هفتگي اجرا شد. آزمودني­ها به پرسش­نامه ­هاي رضايت زناشويي كانزاس، پزسشنامه دلزدگي زناشويي و پرسشنامه صميميت زناشويي پاسخ دادند. داده ­ها به كمك آزمون تحليل كواريانس تك متغيره و چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه گروه به صورت معناداري روي دلزدگي زناشويي و مولفه­ هاي آن (01/0­<­P)، رضايت زناشويي (0/01<­P) و صميميت زناشويي (0/01­<­P­) تاثير دارد. به اين ترتيب كه ميانگين نمرات گروه­ شناختي-رفتاري در مقايسه با گروه كنترل در پايان آموزش در هر سه متغير بالاتر بود (p<0/01). رويكرد شناختي-رفتاري مي­توانند در زمينه روابط زناشويي يك مداخله مناسب به حساب بيايد و به جوانب مختلف اين رابطه بپردازد. امّا در عين حال، به نظر مي­رسد كه رويكرد شناختي-رفتاري داراي اثرگذاري بهتري در زمينه ­هايي كه نياز به مداخله شناختي بيشتري دارد، است.