بررسي تأثير ساماندهي مشاغل غيررسمي بر آسايش بصري، سهولت دسترسي و افزايش سطح سرويس شهر اهواز نمونه موردي؛ منطقه 1 (بخش مركزي شهر اهواز)

رابطه متقابل انسان و محيط سبب ظهور مناظر شهري به‌عنوان رخدادهاي مكاني بر پايه شرايط اجتماعي مي‌گردد. منظر شهري به دليل نقش آن در بروز رفتارهاي اجتماعي خاص در محيط داراي اهميت ويژه‌اي است. آسايش بصري حالت ذهني است كه بيانگر رضايت از محيط بصري مي‌باشد. به‌عبارت‌ديگر درصورتي‌كه مناسب‌سازي محيطي را با ساختن مجموع شرايط، آسايش حركتي، آسايش شنيداري، آسايش بصري، آسايش اقليمي و آسايش اجتماعي فراهم كنيم به آسايش بصري دست خواهيم يافت؛ بنابراين موضوع آسايش بصري و ساير كيفيت‌هاي محيطي وابسته ازجمله سطح سرويس و سطح دسترسي در بهبود منظر شهري و تعاملات اجتماعي اهميت اين پژوهش را مشخص مي‌كند. در چار چوب مقاله حاضر با استفاده از روش توصيفي-تحليلي با استناد به منابع كتاب‌خانه‌اي موجود، در پي تحقيق و تحليل جايگاه و تأثير بررسي تأثير ساماندهي مشاغل غيررسمي برآسايش بصري، سطح دسترسي و سطح سرويس هستيم. در اين پژوهش از شيوه كتابخانه‌اي شاخص هاي مورد نياز استخارج شد و براي جمع‌آوري مطالب از ابزار پرسش‌نامه استفاده‌شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 324 تعيين‌شده است. براي تجزيه و تخيل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS 19 و AMOS 22 استفاده‌شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد؛ بين ساماندهي مشاغل غيررسمي و آسايش بصري، ساماندهي مشاغل غيررسمي و سطح دسترسي، ساماندهي مشاغل غيررسمي و سطح سرويس در سطح اطمينان 0,95 تأثير مثبت و معناداري دارد.