بررسي تحولات بهداشتي شهر دزفول در دورۀ پهلوي ( 1304 - 1357 ش)

(Health Reforms in Dezful throughout the Pahlavis (1926-1979

هدف: اين تحقيق بمنظور بررسي تحولات بهداشتي شهر دزفول در دورة پهلوي (1357-1304‌) انجام شده است. روش تحقيق: در اين تحقيق از روش پژوهش‌هاي تاريخي با تركيبي از روش‌هاي توصيفي، روايي و تحليلي با تأكيد بر روش تحقيق در تاريخ محلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي، اسنادي، مطالعات ميداني، تاريخ شفاهي و گزارش‌هاي محلي استفاده شده است. يافته‌هاونتيجه‌گيري: تحقيق حاضر بيان مي‌كند كه با روي‌كارآمدن پهلوي اول و آغاز برنامة نوسازي، دولت برنامة اصلاحات و رسيدگي به وضعيت بهداشتي-درماني شهرها را در دستور كار خود قرار داد؛ اما اين اقدامات به دليل مشكلات زياد دزفول – به‌خصوص وضعيت نامناسب دفع فاضلاب منازل- به نتيجه نرسيد. با شروع سلطنت پهلوي دوم، با مشاركت مردم و رجال شهر با دولت و تشكيل موسسه‌هاي مردم‌نهاد در اجراي برنامه‌هاي اصلاح و بهبود وضعيت بهداشت، اقدامات مؤثري انجام شد كه تا آن زمان در دزفول بي‌سابقه بود و باعث ريشه‌كني بيماري‌هاي واگيردار ازجمله تراخم شد. در سال‌هاي بعد اين روند با اجراي برنامة چهارم توسعه و احداث بيمارستان، درمانگاه، داروخانه و افزايش پزشكان عمومي و متخصص تداوم پيدا كرد؛ هرچند كه تمام اهداف و برنامه‌هاي پهلوي دوم محقق نشد و به استانداردهاي سازمان بهداشت جهاني نرسيد اما گام‌هاي مؤثري در جهت ارتقاي بهداشت شهر دزفول برداشته شد.

Purpose: This paper reviews health reforms carried out the city of Dezful (North of Khuzestan Province, Iran), a city with endemic health problems. Method/Research Design: Data was collected from a combination of archival and library materials as well as using oral history techniques. Findings: Reconstruction plans were drafted and sanitary and medical services were on the agenda in the 1920s and 1930s. However, none were implemented due to serious shortcomings. Later, with the contribution of the people and the authorities, some NGO's in the region succeeded in introducing number of health and medical initiatives, including the eradication of trachoma. During the 4th National Development Plan (1968-1972), hospitals, clinics and pharmacies were established, and general practitioners and specialists were recruited. Such achievements did not satisfy World Health Organization standards; nevertheless, they led to significant health improvement in the region.