تحليل ارتباط ميان نرخ اشتغال زنان و ميزان باروري (مطالعۀ موردي: ايران)

يكي از تحولات بزرگ‌ صورت‌گرفته طي دهه هاي اخير، افزايش چشمگير مشاركت زنان در عرصه هاي اقتصادي و اجتماعي بوده و در اين راستا رابطۀ ميان مشاركت زنان در بازار كار به‌عنوان يكي از عوامل مهم و اثرگذار در رشد اقتصادي و نرخ هاي باروري به‌منزلۀ عاملي مؤثر در رشد جمعيت مورد توجه قرار گرفته است. بررسي اين مسئله، كه رابطۀ بين اشتغال زنان و نرخ باروري منفي است، در بسياري از مطالعات تجربي تأييد شده است. از طرفي، محققان بسياري دريافتند كه در كشورهاي اروپايي همبستگي منفي بين ميزان باروري و ميزان مشاركت زنان در بازار كار قبل از دهۀ 1980 به يك همبستگي مثبت در بعد از آن تغيير كرده است. بنابراين، در اين پژوهش سعي شده است با استفاده از داده هاي سالهاي 1360 تا 1392، كه از سايت بانك مركزي و مركز آمار ايران استخراج شده‌اند، و نيز استفاده از رويكرد آزمون كران هاي با وقفه هاي توزيعي به بررسي رابطۀ ميان نرخ باروري و ميزان اشتغال زنان در كشور ايران پرداخته شود. يافته هاي مطالعه نشان مي دهند كه سن ازدواج، نرخ شهرنشيني و درآمد سرانه با نرخ باروري رابطۀ منفي دارند؛ در‌حالي‌كه نرخ اشتغال با نرخ باروري رابطه‌اي مثبت دارد كه نشان مي دهد با افزايش ميزان اشتغال و به تبع آن ايجاد امنيت مالي ميل به باروري در ميان زنان ايران افزايش پيدا كرده است و رابطۀ منفي ميان اين دو متغير، كه در مطالعات قبلي اشاره شده، تأييد نمي شود.