كاركرد روايت در تذكره الاولياء شيخ عطارنيشابوري

روايت شناسي بر ساختار روايت كه نوعي شيوه نقل از طريق روايت است،تكيه دارد. روايت، مي تواند به صورت: گفتاري، نوشتاري، تصاوير متحرك يا ثابت باشد؛ به همين منظور، دايره وسيعي از شكلهاي گوناگون را در برمي گيرد از جمله: كتاب، روزنامه، رمان، فيلم، نقاشي و... روايت همچنين در حوزه هاي گوناگوني نظير: ادبيات، دين، فلسفه و بطور كلي در همه علوم، مطرح است. مقاله حاضر به بررسي و كاركرد روايت در تذكره الاولياء عطار بر اساس ديدگاه ژنت پرداخته است؛ به همين منظور، به روش تحليلي و توصيفي پس از تبيين نظريه روايت بر اساس ديدگاه ژنت، مهمترين نشانه هاي آن از جمله: زمان روايت كه شامل طول، ترتيب و بسامد است؛ وجه يا حالت در روايت كه شامل فاصله و چشم انداز است؛ و لحن يا آوا كه شامل زمان و مكان راوي يعني راوي درون متني و برون متني است، در تذكره عطار مورد بررسي قرار گرفته است. حاصل مهمترين يافته هاي تحقيق حكايت از آن ميكند كه: به دليل ساختار خاص حكايت هاي عطار، كاركرد روايت بيشتر به صورت گفتگو محوري در كنار حذف يا فشردگي زماني و همچنين تكرار برخي از موضوعات، بصورت درون متني و گاهي برون متني است.