طراحي الگوريتم سنجش پيشرفت پروژ‌ه‌ها با هدف كاهش مخاطرات زيست‌محيطي و اجتماعي ناشي از تأخيرات

Design of project progress measure algorithm aimed at reducing the environmental and social hazards resulting from delay

صنعت ساختمان از اركان اصلي توسعة پايدار و اقتصاد مولد هر كشور است و به‌شكل مستقيم و غيرمستقيم، افراد، سازمان‌ها و نهادهاي بسياري را درگير خود مي‌كند. تسهيلات و زيرساخت‌هاي اجتماعي، معياري اساسي در شكل‌گيري اجتماعات پايدارند. صنعت ساخت‌وساز [construction Industry] بخشي اساسي و حياتي از نظام اقتصادي است كه تأثير زيادي بر محيط زيست دارد. فرايندهاي احداث، بهره‌برداري و تخريب ساختمان‌ها، از مهم‌ترين عوامل تأثير نقش انسان بر محيط زيست به‌صورت مستقيم (از طريق مصرف مصالح و انرژي و آلودگي و هدر رفت ناشي از آن) و غيرمستقيم (از طريق فشار بر زيرساخت‌هاي ناكارامد و اشتغال) است. مخاطراتي همچون افزايش و هدررفت مصرف منابع طبيعي در خلال پروژه‌هاي تأخيريافته، مرافعات حقوقي، كاهش انگيزش و بازدهي عوامل انساني درگير در پروژه، كاهش انگيزش سرمايه‌گذاري و مخاطرات اقتصادي ناشي از آن و مشكلات اقتصادي-اجتماعي منتج از آن، از عواملي‌اند كه محققان را به طراحي الگوهاي مؤثرتر پايش پروژه‌ها وادار مي‌كنند. در طي فرايند كنترل پروژه، حتي با بهره‌گيري از بهترين و متداول‌ترين نرم‌افزارهاي موجود در اين عرصه، به‌واسطۀ انگاره‌هايي ساده و پيش‌پاافتاده كه تنها مبتني بر قضاوت‌هاي فردي كاربرند، پيشرفت پروژه سنجيده مي‌شود؛ قضاوت‌هايي كه ممكن است آلوده به ذهنيات فردي، شرايط روحي و رواني، داوري نادرست و ... باشد. شالودۀ فرايند سنجش در متدولوژي پيشنهادي پژوهش حاضر، قضيه‌اي در علم فيزيك با عنوان «اصل انتقال حرارت» است. به عقيدة نگارنده، پيشرفت زماني هر فعاليت در پروژه، به مانند انتقال يكنواخت انرژي حرارتي در يك جسم رساناي جامد و پيشرفت مالي آن به‌مثابۀ انتقال انرژي حرارتي به‌گونۀ غيريكنواخت در يك نيمه‌رساناست. با اين فرض، محك‌ها و معيارهاي سنجش پيشرفت، بر پايۀ اين اصل طراحي شده است.