بررسي مباني فقهي مسئوليت مدني ناشي از نقص علم بشر

The study of jurisprudential foundations of civil responsibility due to human science deficiency

امروزه با توليد كالاهاي فني و پيچيده و به جهت نقص علوم و عيوب ناشناخته آنها، خسارات فراوان و بعضاً غير قابل جبراني به افراد جامعه،گرديده؛ كه به دليل عدم مكفي بودن روابط قراردادي نمي توان بر مبناي اصول و قواعد حقوقي در اين موارد فرض ضمان نمود، بر همين اساس در اكثر نظام هاي حقوقي دنيا نقص علم از عوامل رافع مسئوليت شناخته شده كه پذيرش اين نوع دفاع و تنها گذاشتن زيان ديدگان در برابر صاحبان كالاها و خدمات نوين كه داراي امكانات مالي بسيار در دفاع از خود هستند، موجب تضييع حقوق متضررين گرديده، بنابراين در اين پژوهش سعي شده با مراجعه به فقه غني اسلام و با بازخواني جديدي از قواعد فقهي اي همچون قواعد غرور، غنم و غرم، لاضرر و... راه حل مناسبي براي جبران زيان ارائه گردد، تا هم خسارت جبران شود و هم صاحبان علوم و فنون جديد انگيزه خود را براي ادامه فعاليت از دست ندهند.

Today، with the production of technical and complex goods، due to the defects of science and their unknown defects، Lots of damages and sometimes irreparable damage to the community due to the inadequacy of contractual relations، it cannot be assumed on the basis of the principles and rules of law in these cases. Accordingly، in most legal systems of the world، the defect of science is one of the factors responsible for eliminating responsibility that accepting this kind of defense and only leaving the losses to the owners of new goods and services، who has a lot of financial means to defend themselves has caused the loss of the rights of the sufferers therefore، in this research، we tried to refer to the rich Islamic jurisprudence and with a new re-reading of jurisprudential rules such as the rules of pride، richness and misery، and ... the appropriate remedy is to compensate for damage، and the new science and technology owners do not loss motivation to continue their work.