زيبايي شناسي گودمن: نوميناليستي يا غيرنوميناليستي؟

Goodman’s Aesthetics: Nominalistic or Non-nominalistic?

نلسون گودمن، در 1956، يك نظريه ي نوميناليسم مرئولوژيكي وضع مي كند، كه طبق آن وجود چيزي جز فردهاي انضمامي تصديق نمي شود. اين مقاله، كه به بررسي رابطه ي زيبايي شناسي با نوميناليسم در فلسفه ي گودمن مي پردازد، نشان مي دهد كه زيبايي شناسي گودمن يك زيبايي شناسي نوميناليستي است. اين ادعا از طريق بررسي نظريه هاي گودمن در مسائلِ تعريف هنر، محتواي هنر، و ارزش هنر توجيه مي شود: (1) در مسئله ي تعريف، هنر ازطريق بعضي ويژگي هاي نحوي و معنايي آثار هنري تعريف مي شود، اما چنين نيست كه اين ويژگي ها، ذاتي يا فصل مميز هنر باشند؛ (2) در مسئله ي محتوا، در خصوص بازنمايي كليات و ناموجودها و نيز در خصوص بيان، به جاي فرض قلمروي وجودشناسانه اي غير از جهان فردها به منزله ي مرجع آثار هنري، ارجاع اين آثار از طريق دلالت و تمثل همچنان به فردهاي انضمامي است؛ (3) در مسئله ي ارزش، اگرچه شناخت به منزله ي ارزش هنري مشترك ميان همه ي آثار هنري دانسته مي شود و رابطه اي دروني با آنها دارد، خاصِ آثار هنري نيست. از اين رو، نمي تواند يك كاركرد ذاتي هنر باشد. اين عدم تخطي زيبايي شناسي گودمن از نوميناليسم، خود، نتيجه ي رعايت الزامات نوميناليسم در نظريه ي نظام هاي نمادي است، نظريه اي كه گودمن مسائل زيبايي شناسي را در چارچوب آن پاسخ مي دهد

In 1956، Nelson Goodman offers a theory of mereological nominalism، according to which there is nothing but concrete individuals. This paper examines the relation of aesthetics to nominalism in Goodman’s philosophy and shows that Goodman’s aesthetics is a nominalist aesthetics. This claim is justified by exploring Goodman’s theories of ‘definition of art’، ‘artwork’s content’، and ‘value of art’: (1) in the problem of definition، art is defined by some syntactical and semantic features of works of art. But، these features are not essential parts; (2) in the problem of content، in the case of representation of universals and non-existents and in the case of expression، it does not suppose an ontological realm، but world of individuals as the referent of artworks. But، works of art still refer to individuals; (3) in the problem of value، although cognition – as artistic value – is common among all works of art and their relation is intrinsic، it is not unique to art. Hence، this cannot be an essential function of art. That Goodman’s aesthetics does not violate nominalism is itself the result of that Goodman’s theory of symbols، in which Goodman solves the aesthetic problems، does not violate nominalism.