عنوان مقاله :
كاربست نظريات همگرايي در طراحي مدل همگرايي منطقه‌اي در حوزه همسايگي جمهوري اسلامي ايران
عنوان به زبان ديگر :
Implementation of Convergence Views on Regional Integration Model in the Islamic Republic of Iran Neigborhood
پديد آورندگان :
گوهري مقدم، ابوذر دانشگاه امام صادق (ع) - دانشكده علوم سياسي و معارف اسلامي , بشيري لحاقي، ميثم دانشگاه امام صادق (ع) - دانشكده علوم سياسي و معارف اسلامي
كليدواژه :
جمهوري اسلامي ايران , سياست خارجي , نظريات همگرايي منطقه‌اي , غرب آسيا
چكيده فارسي :
همگرايي منطقه‌اي به عنوان راهي براي همكاري كشورهاي يك منطقه، كاهش منازعات و دستيابي به صلح پس از پايان جنگ جهاني و با جامعه زغال و فولاد اروپا به عرصه سياست وارد و در ادامه نيز به عنوان الگويي موفق براي همكاري در ساير مناطق جهان مورد استفاده قرار گرفته است. به دنبال آن با توسعه روابط و اهميت روز‌افزون همكاري، نظريات مختلفي در تبيين مؤلفه‌ها و اصول همگرايي منطقه‌اي مطرح گرديد. هرچند اين نظريات در برخي مناطق كاربرد موفقي داشته‌اند اما در منطقه غرب آسيا همچنان چالش‌هاي مهمي در مسير همكاري و همگرايي منطقه‌اي وجود دارد؛ تا جايي كه برخي اين منطقه را استثنا در همگرايي مي‌دانند. پژوهش حاضر در پاسخ به اين سؤال كه چگونه مي‌توان از نظريات همگرايي در منطقه جغرافيايي ايران و همسايگانش بهره برد و چه مدلي براي تبيين اين همگرايي مناسب است اقدام به طراحي مدلي سه‌وجهي در دسته‌بندي روابط ايران با كشورهاي همسايه در حوزه‌هاي مفاهمه، معامله و مقابله نموده است. اين پژوهش تلاش دارد تا با به‌كار‌گيري نظريات موجود ضمن ارائه اين مدل، ويژگي‌هاي هر حوزه را تبيين و مدلي بومي براي همگرايي ايران با همسايگانش ارائه نمايد.
چكيده لاتين :
Regional integration, as a way for regional collaboration, reducing conflicts and achieving peace after the end of World War, was introduced in the political domain with the Coal and Steel Europe and has continued as a successful model for cooperation in other areas of the world. With the development of relations and increasing importance of cooperation, various theories have been proposed to explain the elements and principles of regional integration. Despite their successfulness in some areas, there still exist some significant challenges in the way of cooperation and regional integration in west Asia, to the extent that some consider this as an exceptional one. This study answers the question of how we can benefit from the theories of convergence in the geographical region of Iran and its neighbors and what model can explain this convergence so that we could design a tripartite model in the classification of Iran's relations with neighboring countries in the areas of communication, transaction and confrontation. It also tries to use the existing theories for both offering a model and defining the characteristics of each field, hence providing a local model for the convergence of Iran and its neighboring countries.
