بررسي سياست هژمون در قبال دولت‌هاي خاورميانه بر اساس رهيافت‌هاي جامعه‌پذيري در روابط بين‌الملل (دوران رياست جمهوري باراك اوباما)

The Study of Hegemons Policy Towards of States in the Middle East on the Basis of the Sociological Approaches of International Relations In the Period of Barak Obama

هدف اصلي اين مقاله بررسي نوع جامعه‌پذيري دولت‌هاي خاورميانه (با تاكيد بر دولت‌هاي انقلابي منطقه) توسط دولت آمريكا به‌عنوان هژمون نظام بين­الملل مي‌باشد. در همين راستا فرضيه اصلي اين مقاله با تاكيد بر ابعاد دوگانه جامعه ­پذيري در روابط بين ­الملل، آن است كه در دوران رياست جمهوري باراك اوباما، دولت آمريكا به‌عنوان كنش­گري عقلاني و بر اساس يادگيري اجتماعي پيچيده و استعاره شرمِ ناشي از تجارب گذشته و به‌عنوان هژمون نظام بين­الملل تلاش كرده است تا روند جامعه‌پذيري دولت‌هاي منطقه را وارد مرحله جديدي نمايد؛ به اين معنا كه در عوض تاكيد و استفاده از سازوكارهاي مادي‌گرايانه (اِشغال نظامي و يا مداخله مستقيم) از سازوكارهاي معناگرايانه اين فرآيند از جمله تكيه بر اقناع ­سازي و توجيه اين كشورها در جهت دروني كردن هنجارهاي موردنظر خود استفاده نمايد. براي بررسي اين فرضيه بعد از بررسي سازوكارهاي مادي‌گرايانه و معناگرايانه جامعه‌پذيري در روابط بين الملل با استناد به مواضع اعلامي رييس جمهوري آمريكا و اقدامات صورت گرفته در اين راستا، به بررسي فرضيه اصلي مي­پردازيم. اين پژوهش تحليلي توصيفي با تكيه بر مطالعه موردي سياست خارجي آمريكا در دوران اوباما بوده و روش گردآوري اطلاعات در آن به‌صورت استفاده از منابع اسنادي و مجازي است.

Most of the foreign policy analysts believe that president Obama has neglected the importance of Middle East region in the US foreign policy. They argue that the most important sign of this ignorance is non military intervention in Middle East region’s revolutionary states by the US. But contrary to this viewpoint the main assumption of this essay on the basis of the sociological approaches of International Relations is that president Obama as the rational actor as the result of complex learning instead of simple learning tried to socialize the revolutionary states in Middle East region on the basis of convincing and explaining but not military intervention. The first part of this paper talks about socialization and the second part about hegemon and revolutionary states. The third part is about the foreign policy of the United States in the period of president Obama. This paper ends with a conclusion. Data and information in this paper are gathered from different essays and the internet. This paper assumes that socialization in international relations is very important and foreign policy analysts and theorists of international relations should attend to this subject.